> Zacytuję jeden z fragmentów streszczenia z jednej z tych prac: "The lack
of
> well-controlled studies substantiating the benefits of this treatment has
> limited its use mainly to private clinics." W tłumaczeniu: "brak dobrze
> kontrolowanych badań potwierdzających korzyści z tego leczenia ogranicza
jego
> stosowanie głównie do klinik prywatnych".

Czy zadałeś sobie pytanie, dlaczego przez ponad 50 lat "nieoficjalnego"
stosowania EDTA nie przeprowadzono badań, które potwierdziłyby to, co
"nieuczony" człowiek może zaobserwować w życiu? A mianowicie:
- może przeczytać kilka książek napisanych przez lekarzy i nie tylko
lekarzy, które opisują wieloletnie doświadczenia z kuracji przy użyciu EDTA
- może przeczytać oświadczenia osób (a nawet napisać do nich maila), którym
kuracja ta uratowała życie
- może na codzień porozmawiać z ludźmi, którzy żyją tylko dzięki tej terapii
- może się dowiedzieć, że ci sami chirurdzy, którzy robią operacje na sercu,
w swoim przypadku wolą wybrać mniej inwazyjną metodę czyli EDTA (oczywiście
upraszczam sprawę, bo nie tylko się stosuje EDTA)

Twoje oskarżenia, Majko, to strzał
> kulą w płot! Przypomnę, co napisałaś: "Na operacji serca można "wyciągnąć"
60 -
> 80 tys dolarów, a terapia chelacyjna to nie więcej niż 2 - 3 tysiące".
Tylko, że
> operacja serca wymaga zaangażowania licznego zespołu i drogiego
instrumentarium,
> więc koszt operacji jest znaczący.

No właśnie tu są pieniądze, a nie we wpuszczaniu ludziom roztworu w żyły,
więc operacje serca są jedynym słusznym kierunkiem działania. Tanie
alternatywy nie nakręcają dostatecznie biznesu.

Operacja serca ma określone statystycznie
> efekty,

Dlaczego terapia EDTA nie ma tylu statystycznych efektów podobnie skrzętnie
zakonotowanych?

nie zawsze dobre, ale dość dokładnie wiadomo, jakie. Znam osobiście parę
> osób, które dzięki tym operacjom jeszcze żyją, i parę takich, które zmarło
mimo
> operacji, a także takich, którzy nie dożyli do operacji. Z drugiej strony
mamy
> "prywatną klinikę", gdzie EDTA kupiony za psie pieniądze (bo to jest
bardzo tani
> odczynnik) rozpuszcza się w NaCl i podaje przez aparat do kroplówki za 10
zł -
> biorąc za tę "specjalistyczną" procedurę 2000 dolarów, mimo że jej
skuteczność
> nigdy nie została potwierdzona poważnymi badaniami.

Widocznie płacą nie za młotek, ale za to, że ktoś wie, gdzie uderzyć.
Oczywiście 2000 dolarów to o wiele więcej niż jakieś tam małe 60 tysięcy.
Dla ścisłości - to 2000 odnosi się iluś tam terapii. Jedna kosztuje w
granicach 50 - 150. Niektórym wystacza jedna, innym trzeba więcej.

>
> Dawno temu, bo w 1984 roku, ukazał się artykuł Soffer A. Chelation
clinics. An
> abuse of the physician's freedom of choice. Chest 1984; 86(2):157-8 (Tytuł
> tłumaczy się: "Kliniki chelacyjne. Nadużycie lekarskiej wolności wyboru" -
> chodzi o to, że lekarzowi przysługuje prawo wyboru metody leczenia, ale
prawo to
> nie jest nieograniczone i dotyczyć może tylko metod o potwierdzonej
> skuteczności).

Niestety nie żyjemy w idealnym świecie, a na potwierdzenie tej skuteczności,
gdy chodzi o EDTA, potrzeba jakieś 200 milionów dolarów. W skali badań w
USA - to niewielka suma, więc tym bardziej dziwi, iż nie znalazły się te
pieniądze. Tzn. znalazły się, ale wyznaczony do badań uniwersytet nagle
zrezygnował z tej dotacji i nie rozpoczął badań. Mimo, ze wg przepisów miał
prawo przeznaczyć 40% na koszty administracyjne. Czyż to nie jest
interesujące?

>
>
> PODSUMOWANIE
>
> Metoda terapii chelacyjnej jest znana od kilkudziesięciu lat. Mimo
licznych
> entuzjastycznych doniesień o jej skuteczności znane jest tylko jedno
porządne
> badanie jej skuteczności, i to badanie wypada negatywnie.

Jakoś nic nie szkodzi australijskim lekarzom skutecznie wyciągać ołów i inne
metale z Aborygenów, którzy wąchają benzynę (zasiłek nie starcza na prochy,
na które mogą sobie pozwolić biali). Co zatem stoi na przeszkodzie, aby
resztę populacji oczyszczać z metali ciężkich i różnego innego pakudztwa,
które dostaje się do naszego organizmu z chemicznie pędzonym pożywieniem,
zanieczyszczonym powietrzem i skażoną wodą? Może problem tkwi w tym, że z
Aborygenów nie można wyciągnąć żadnej forsy, więc trzeba stosować metody
"biednego" człowieka, które jakimś przypadkiem nie są przydatne dla reszty
tego świata, która dysponuje gotówką.

Są jeszcze inne,
> mniejszej rangi badania wykazujące jej nieskuteczność. W dodatku "terapia"
ta
> nie jest stuprocentowo bezpieczna.

A ile procent na przeżycie dostaje osoba, która ma się poddać operacji
serca? Odsyłam do pytania postawionego na tej grupie kilka postów poniżej,
pt. "jak się żyje po operacji aorty".

Zubożenie orgranizmu w jony wapnia prowadzi
> do zaburzeń krzepnięcia krwi (zresztą można to wykorzystywać w celu
> przejściowego obniżenia krzepliwości krwi), a znaczne zubożenie zagraża
życiu,
> gdyż zaburza mechanizmy elektrofizjologiczne w organizmie (pracę układu
> nerwowego oraz naturalny rozrusznik serca). EDTA chelatuje zresztą wiele
jonów
> metali, nie tylko wapnia - wykazano np. negatywny wpływ terapii na
gospodarkę
> cynkiem, oraz wpływ na gospodarkę ołowiem.

I dlatego z EDTA podaje się równocześnie minerały i witaminy, aby nie
dopuścić do spadku ich poziomu w organizmie.

Wniosek, który podziela wielu autorów
> piszących o terapii chelacyjnej: stosowanie terapii chelacyjnej, z uwagi
na jej
> niepotwierdzoną skuteczność oraz możliwe groźne działania uboczne, powinno
być
> ograniczone do dobrze kontrolowanych eksperymentów naukowych (których
celem
> byłoby ostateczne potwierdzenie lub zaprzeczenie jej skuteczności).

Jak wykazuje historia, w nauce nie ma czegoś takiego, jak ostateczne
potwierdzenie lub zaprzeczenie czegoś. Tak jest tylko w religii. Nauka różni
się od religii tym, że opiera się na doświadczeniu, które jest powtarzalne,
zaś religia opiera się na dogmacie, więc niczego tu nie trzeba (i nie
należy) udowadniać. W nauce można jedynie stwierdzić to, że w danym czasie,
przy danym poziomie wiedzy nasz pogląd na sprawę jest taki, a nie inny.
Majka