Użytkownik "Majka" <x...@N...gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:hnaoc1$jv5$1@inews.gazeta.pl...
> Witam Was,
> wychowuję samotnie córeczkę, która ma już trzy lata. Powoli zaczyna
> interesować się tym, że inne dzieci mają tatusia, a Ona tylko mamę,
> babcię,
> dziadka i ciocie. Zosia jest bardzo ładna, pogodna, żywa, ma wiele
> wdzięku,
> więc zaczepia nas mnóstwo ludzi, wielu rzuca teksty w stylu: jaka śliczna
> dziewczynka i mamusia ładna... a tatuś gdzie? A tatuś w Ameryce...
> I co mam mówić Zosi? Ze tatuś nas olał, wyjechał sobie i nie chciał nawet
> widzieć swojej ślicznej córeczki? Materialnie powodzi nam się dobrze,
> mieszkamy w dużym domu z rodzicami i w tym zakresie nie potrzebujemy od
> ojca
> Zosi niczego. Jak z Zosią rozmawiać o nieobecnym ojcu, którego pewnie nie
> zobaczy nigdy?
> Doradzicie coś?

Pamietaj, że dziecko w tym wieku nie pyta o kwestie techniczne i złożoność
relacji
międzyludzkich ale zadaje pytania egzystencjalne - chce potwierdzenia
miłości,
bezpieczeństwa i swojej ważności w tym świecie.
W tym wieku przekaz typu 'tatuś nas zostawił' są dla niej do niczego
nieprzydatne,
a wręcz zabójcze. Odpowiedź powinna być inna: oto mama Cię kocha i się
bardzo cieszy, że Cięurodziła, zawsze marzyła o córeczce. Jak sięda, to
również:
jest mężczyzna, którego mama kocha i który Ciebie kocha. Czy to będzie
wujek,
dziadek, partner - czy kto tam jeszcze - to mniej istotne.

A co można więcej ?

Poczytaj coś o tzw. kompleksie Medei - żeby Twoje negatywne doświadczenia
z mężczyznami nie rzuciły się na Twoją córkę.

Byłoby bardzo miło, gdyby udało się do Waszego życia wprowadzić mężczyzn
- wujków, dziadków - jeśli nie da rady partnera.
Dziewczynki przechodzą w młodym wieku (5 lat ?) okres 'zakochania w ojcu'.
To, w jaki sposób są wtedy traktowane przez mężczyznę może potem rzutować
na całe ich życie. Jeśli tego doświadczenia zabraknie - to Twoja córka
będzie
w jakiś sposób uboższa. Mniej sprawna i samodzielna w kontaktach z
mężczyznami.