Trybun pisze:
> W dniu 2017-05-07 o 15:14, LeoTar Gnostyk pisze:

>> Dziecko uczy się przez doświadczenie: doświadczając z rodzicami w
>> najwcześniejszym okresie swego życia by następnie rozszerzać swoje
>> poletko doświadczalne na coraz dalsze otoczenie. Dziecko powiela
>> to co uda mu się zaobserwować i powtarza następnie swoje obserwacje
>> już na własny rachunek.
>>
>> Momentem przełomowym jest chwila gdy dziecko zaczyna się
>> komunikować werbalnie z rodzicami gdyż jest to chwila gdy rodzice
>> zaczynają komunikować dziecku swoje "prawdy" a dziecko zaczyna je
>> porównywać z tym czego z rodzicami doświadczyło. Okazuje się
>> niestety, że w wielu przypadkach dziecko dostrzega sprzeczność
>> między tym co zaobserwowało a tym co próbowali mu przekazać
>> werbalnie (i niewerbalnie też) rodzice. Jest to moment gdy dziecko
>> zaczyna poszukiwać, która wersja jest prawdziwa: czy ta, której
>> doświadczyło czy też ta, którą przekazywali mu rodzice. Ponieważ
>> uczymy się przez doświadczanie więc za prawdziwą dziecko uznaje
>> wersję doświadczalną a za fałszywą wersję werbalną, pomimo tego iż
>> rodzice chcieliby by stało się odwrotnie, gdyż przez lata swoich
>> doświadczeń dostrzegli, że to co robią nie zawsze jest dobre i
>> uczciwe. Niestety, dziecko korzysta z tego co rodzice pokazują, i
>> nasączane jest systematycznie fałszem pomimo dobrych intencji
>> rodziców. Niestety, nie sprawdzają się oni jako wzór dla dziecka,
>> gdyż sami się nawzajem oszukują i dokładnie tego samego uczą
>> dziecko. Gdyż na samym początku uczymy się doświadczając z naszymi
>> najważniejszymi autorytetami, czyli rodzicami.
>>
>> Ponieważ najważniejszą sferą naszego życia jest seks służący
>> podtrzymaniu trwania gatunku (i Świadomości Bytu) więc i
>> konsekwencje oszustwa, które dziecko przejmuje od swoich rodziców,
>> są najbardziej okrutne i najtragiczniejsze dla losu przyszłych
>> pokoleń. Pokłosiem wzajemnego oszukiwania się Kobiety i Mężczyzny -
>> już w roli rodziców - jest brak zaufania i szacunku do siebie i do
>> partnera; następnie prostytucja rodzinna, przemoc psychiczna i jej
>> efekt czyli przemoc fizyczna, oraz najprzeróżniejsze formy
>> uzależnień, które służą do oszukiwania agresora/ów w celu
>> przetrwania samego dziecka, które stał się ofiarą rodzicielskiej
>> manipulacji i przemocy. Dziecko ucieka w świat urojony balansując
>> niestabilnie na granicy między życiem i śmiercią.
>>
>> A wszystkie problemy zarówno rodziców jak i dziecka mają za swój
>> początek brak poczucia własnej wartości jednostki wychowywanej w
>> zakazowym systemie ograniczającym - przede wszystkim - dostęp
>> dziecka do wiedzy o życiu seksualnym rodziców oraz zakazującym
>> odebrania przez dziecko pierwszego doświadczenia seksualnego od
>> zaufanych autorytetów, czyli od rodziców przez co kształtują się
>> kompleksy Edypa/Elektry. Brak uwolnienia od tych kompleksów
>> (rozwiązania) prowadzi właśnie do braku poczucia własnej wartości,
>> który jest zjawiskiem powszechnym i który przeradza się w
>> różnorodne patologie już od poczęcia dziecka poczynając a na
>> ludobójstwie kończąc.

> Jasne, ale czy to wiezienie?, rodzice przecie tylko wprowadzają
> potomka w rzeczywistość jaką im stworzyli ich przodkowie, czy to
> więzienie dla młodego człowieka?

Czyż nie jest więzieniem ograniczenie nawet nieświadomie zaaplikowane
dziecku przez rodzica? Czyż nie jest rodzicielskim oszustwem zakazywanie
dziecku zapoznawanie się z przeżyciami emocjonalnymi rodziców podczas
odbywania przez nich stosunków seksualnych. Przecież wtedy właśnie
pokazuje się prawdziwe (lub fałszywe) oblicze człowieka, kobiety i
mężczyzny. Jeżeli jest ono fałszywe to, istotnie, ten fałsz wszczepiony
dziecku mógłby dokonać spustoszenia w dziecięcej psychice ale nie jest
całkiem wykluczone, że - być może - wywołał by efekt odwrotny i
doprowadził do ozdrowieńczego oczyszczenia (katharsis).


> Faktem jest że zdecydowana większość z nich już się z tego
> zapożyczonego od wychowawców/przodków stylu bycia nie wyrwie.

Czyżbym był aż tak wyjątkowym wyjątkiem...? :-)


> Ale czy to więzienie, jaka jest, jaka może być alternatywa aby
> człowiek stał się w pełni niezależnym stworzeniem?

Właśnie wskazuję drogę ku wyzwoleniu i osiągnięciu trwałego oświecenia.


> Jak temu mogą zaradzić wychowawcy, skoro i oni sami z tego nie
> zdołali się uwolnić?

Otworzyć się na dziecko, na drugiego człowieka. I uważnie wsłuchiwać się
w to co ma do powiedzenia, jego pragnień nie wyłączając. Mnie
podpowiedziała córka. I chociaż początkowo niezupełnie kompletnie
odczytałem jej przekaz i oczekiwanie to jednak doprowadziła mnie do
rozwiązania, którego - jak na razie - nikt nie zdołał rzeczowo
zakwestionować.


> Naprawdę sądzisz że kopulacja rodziców na oczach dziecka i
> wyjaśnienia mu tego że jest efektem takich ich zachowań, coś w nim
> zmieni, że będzie inny (mądrzejszy, głupszy, lepszy, gorszy, bardziej
> świadomy, mniej świadomy itd) od rówieśników wychowywanych
> "tradycyjnie"?

Brak Wiedzy jest zaczątkiem uzależnienia od... niewiedzy. Wywołuje
niepewność podejmowanych decyzji a więc i niechęć do ich podejmowania.
Decyzje w życiu musimy jednak podejmować ale jeżeli nie jesteśmy pewni
ich sutków chcemy uciec przed odpowiedzialnością za nie a najprostszą
drogą uwolnienia się od odpowiedzialności jest zepchnięcie jej na kogoś
drugiego.

W przypadku rodziny odpowiedzialność staramy się zepchnąć na partnera
ale w taki sposób by się nie połapał w manipulacji gdyż ujawnienie tej
nielegalnej aktywności mogłoby doprowadzić do eksplozji i rozbicia
rodziny. Specjalistkami od manipulacji są kobiety, które w tym celu
wykorzystują swój bierny seks ("kobieta może nawet wtedy kiedy nie może
lub nie chce" jak napisała któraś z pań) oraz brak poczucia własnej
wartości partnera, którego mogą dodatkowo poniżać manipulując właśnie
seksem (dam jak będziesz uległy albo zrobię z ciebie impotenta obniżając
jeszcze bardziej twoje poczucie własnej wartości).

Mężczyżni starają się wprawdzie manipulować tym czym mogą zawładnąć
czyli oferując kobicie jelenia lub bogactwa świata materialnego gdyż
oferta duchowa ze strony mężczyzny staje się dla kobiety atrakcyjna
dopiero wtedy gdy dostrzeże ona w nim niezwykłą siłę psychiczną i
nieustraszonego ducha. By spełnić ten warunek mężczyzna musi stać się
równy swemu ojcu.

Ale tez kobieta nie może budować poczucia własnego bezpieczeństwa na
sile mężczyzny lecz na zaufaniu samej sobie, które to zaufanie może
zdobyć tylko stając się emocjonalnie równą swojej matce, czyli w akcie
inicjacji seksualnej z rodzicami.

Inicjacja seksualna dziecka z rodzicami domyka okres przygotowania
dziecka do samodzielnego i odpowiedzialnego życia w rodzinie, którą to
dziecko założy wspólnie z drugim człowiekiem oraz dostarcza Wiedzy
potrzebnej do funkcjonowania nowej rodziny. A rodzina taka będzie wolna
od manipulacji gdyż obydwoje partnerzy będą wolni od dążenia do
przemycania poczucia odpowiedzialności na tego drugiego. Każde z nich
będzie bowiem dysponować Wiedzą pozyskana doświadczalnie od swoich
rodziców o tym jak mają żyć w ładzie i harmonii.


--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju-Piotr Kropotkin