W dniu 2011-11-12 19:30, Ikselka pisze:
> Dnia Sat, 12 Nov 2011 19:15:49 +0100, Nixe napisał(a):
>
>> Mam inne zdanie. Wiedzy osobistej nie, raczej zdobytej (wyczytanej) z
>> doświadczeń innych.
>> Wszystko zależy o jakim stopniu samodzielności mówimy.
>
> Samodzielność to S A M O d z i e l n o ś ć.
> Jesli samodzielność nie jest całkowita, jest niesamodzielnością.
> Nie można być trochę w ciąży, nie można być samodzielnym, będąc
> niesamodzielnym choćby trochę.

Ależ można.
Nawet 2-latek jest samodzielny w jakimś tam zakresie odpowiednim dla
jego wieku.
Ale jeśli już chcesz aż tak bardzo zawężać znaczenie tego słowa, to na
dobrą sprawę nikt z nas nie jest tak do końca samodzielny, bo zawsze
może się zdarzyć sytuacja, w której będziemy potrzebować pomocy innych.

Jasne, że ludzie z z. Downa nigdy nie osiągną pełni samodzielności jak
ludzie zdrowi. Trudno im będzie podjąć decyzję np. o kredycie
mieszkaniowym czy załatwić jakąś sprawę w urzędzie. Niemniej jednak
wielu z nich jest w stanie samemu mieszkać, pracować, robić zakupy.
Wieść życie bardzo proste, wg określonych i stałych schematów, ale być w
tym prostym życiu osobą samodzielną. To się udaje.
http://www.stowarzyszenie-razem.org/multimedia/prasa
/rodzice-sami-szukaja-pomocy-dla-dzieci-z-zespolem-d
owna.html
"W Holandii np. gminy dofinansowują rodzicom dzieci z Downem budowę
nowego domku blisko ich własnego. W taki sposób mogą pomagać swoim
dorosłym już dzieciom, ale nie muszą z nimi mieszkać. To najlepszy
sposób na samodzielność"

N.