Hanka pisze:

> Pozwolisz, ze, w pelni akceptujac powyzsze Twoje slowa,
> dopisze cos jeszcze.
>
> Rodzice sa po to, by pomoc dziecku wejsc w tak zwane dorosle zycie.
>
> Nie po to, by poprzez dziecko realizowac swoje niespelnione marzenia.
> Nie po to, by miec kogos do wyladowywania swoich frustracji.
> Rowniez nie po to, by ksztaltowac to nowe zycie wylacznie na obraz
> i podobienstwo swoje.
>
> Pomagac w wyborze, nie zas: narzucac swoje decyzje.
> Pokazywac rozne sposoby rozwiazywania problemow,
> a nie: rozwiazywac je za dziecko.
> Byc blisko, na wyciagniecie reki, i dawac wsparcie,
> a nie: nakazywac i zakazywac.

To piękne, co napisałaś, Hanko. Z wszystkim się zgadzam.
Jedno tylko małe ale: jest to cholernie trudne w praktyce.
Najłatwiej nam przychodzi dawanie tego, co sami od swoich rodziców
otrzymywaliśmy, każda zmiana oznacza ciężką pracę.
Szczęśliwcami są ci, których rodzice kierowali się tymi zasadami.

Pozdrawiam
Ewa