Użytkownik "Jakub A. Krzewicki" <e...@p...onet.pl> napisał w
wiadomości news:h20sd9$car$2@news.onet.pl...
> czwartek, 25 czerwca 2009 22:17. carbon entity 'Chiron' <e...@o...eu>
> contaminated pl.sci.psychologia with the following letter:
>
>> A więc dokładniej: dziecko jest własnością rodziców- to znaczy, że do
>> momentu pełnoletności wyłącznie oni mają pełne prawo do decydowania, co i
>> kiedy dziecko ma jeść, spać, czy i w ogóle ma się uczyć, brać leki etc. I
>> żadna instytucja nie ma prawa się do tego urzędowo wtrącać
>>
>> pozdrawiam
>>
>> Chiron
>
> No przecież rodzice pijacy, tępi, analfabeci, którzy robią z dziecka
> kolejnego pijaka, chorego czy analfabetę to parodia tego, co mówisz.
> Czy o to nam aby chodzi?
>
> Są pewne granice, których nawet rodzice nie mogą przekroczyć, dziecko nie
> jest rzeczą. Aczkolwiek powinny być zdefiniowane zgodnie ze zdrowym
> rozsądkiem - to co jest w Szwecji to druga skrajność.

Problem w tym że albo pozwolimy, żeby państwo się w ogóle wtrącało- i nie
dziwmy się, że wtedy po jakimś czasie istnienia takiego prawa urzędnik
będzie zabierał dziecko po swoim uważaniu. I nie tylko o Szwecję tu chodzi.
Przecież w Polsce jest niewiele lepiej. Możemy zrozumieć, że tak to działa-
i starać się nie zezwolić na takie prawo. Zauważ, że czy rodzice nie będą
mogli być pozbawieni dzieci, czy będzie im można z byle powodu odbierać
dzieci- i tak w takim samym co najmniej stopniu dziecko będzie doznawać
różnych krzywd. Podkreślam: co najmniej w takim stopniu- jak nie w większym.
Zysków dla społeczeństwa z zabieranych dzieci nie ma. Przeciwnie- ośrodki
typu Sądy Rodzinne czy organizacje zajmujące się rodzinami zastępczymi czy
pogotowiem opiekuńczym zgodnie twierdzą, że to ostateczność, i że tak czy
owak ideałem jest taka praca z rodziną biologiczną, żeby dziecko mogło do
niej powrócić. Praktyka jest taka, że urzędnik ma i mieć będzie to w...wiesz
gdzie. Czyli- zabieranie dziecka jest zawsze złe dla dziecka

Chiron