I wiesz, co?
Mam wrażenie, że dzięki "terningowi historycznemu", które z racji
skomplikowanych dziejów przeszlismy, Polacy są dosyć dalecy od myślenia
jednomyślnego.
Tzn, każdy sobie rzepkę po swojemu skrobie (czyli mniej eufemistycznie:
myśli w miarę samodzielnie), co nam wychodzi tylko na zdrowie.

Inną kwestią jest coś co wynika z psycholigwistyki.
Sposób widzenia świata jest, jakby nie było, kształtowany przez sposób
opisywania go, czyli język (i odwrotnie).
Polski jest językiem genialnym. Dzięki naszym przypadkom i odmianie wszystko
możemy powiedzieć na wiele różnych sposobów, co z kolei przekłada się na
nasze elastyczne podejście do świata (czyt: nie kijem go, to pałką).
Angielski, czy niemiecki już nie pozwalają na tego rodzaju hopki.
Za to angielski jest genialny pod kątem tworzenia nowych słów. Czy można to
przełożyć na kesplowoanie świata? (nie wiem...)

M.