adamoxx1 pisze:

> Kiedy usłyszałem w tym filmie głos pierwszego z "przypadków"

Ja obejrzałam tylko pierwszych 5 minut, czyli tylko ten pierwszy
"przypadek", chyba że wracali potem do niego. Po twarzy od razu widać,
że to beznadziejny przypadek. Nie sądzę, żeby udało się takich ludzi
wyleczyć, i czy ktokolwiek miałby do tego wystarczająco dużo
samozaparcia. Może podjąłby się jakiś psychiatra dla potrzeb pracy
naukowej? Obrzydliwe. Podobne uczucie miałam, kiedy obejrzałam jakiś
kawałek programu Miszczaka, w którym rozmawiał z seryjnym gwałcicielem i
mordercą.

Nie wiem, czy to jest odarcie z godności, możliwe. Nie umiem określić
tego człowieka inaczej poza skrajnym upośledzeniem emocjonalnym.

Ewa