Fragile pisze:

> Byc moze... Zwlaszcza jesli to nie lek jest dominujacym
> problemem, a jakies inne zaburzenia natury psychicznej
> i emocjonalnej. Moze doswiadczony psychiatra bylby
> w stanie dojsc do podloza tych zaburzen u konkretnego
> mezczyzny, i co za tym idzie, moze bylby w stanie
> skutecznie mu pomoc? Mysle, ze jest calkiem
> prawdopodobne, ze u kazdego z nich przyczyny zaburzen
> sa odmienne, a i natura zaburzenia rowniez.
> Nie wiem. Obejrzalam tylko 4 min., o tym pierwszym
> mezczyznie. I jak sie glebiej nad tym zastanowie,
> to zaczynam miec watpliowsci, czy ktokolwiek bylby
> w stanie mu pomoc. Zwlaszcza, ze on tej pomocy
> zapewne by nie chcial. Jest mu dobrze tak, jak jest.

Może i lepiej dla niego, że się pogodził. Przynajmniej się nie męczy.
Albo sprawia tylko takie wrażenie. Czemu nie obejrzałaś do końca?
Ten z dziwną skórą na twarzy, długowłosy wydał mi się całkiem
sympatycznym człowiekiem, tylko trochę nieśmiałym z niskim poczuciem
wartości. Takich ludzi czasami się w życiu spotyka.

> Nie wiedzialam, ze dla nich wyglad lalki ma _az takie_ znaczenie...
> Myslalam, ze bardziej chodzi im o sam fakt "bycia w zwiazku" i
> posiadania lalki na "wylacznosc".

Nie wiem, to tylko moje domysły. Z pewnością jest kwestia samotności,
ale nie zdziwiłbym się, jeśli chodziłoby także o wygląd. Chyba jeden z
nich coś o tym wspominał.

> Jesli lalunia nadal byla w domu, to zapewne tak...;)
> Mial kobiete przed lalka, czy po?
> Jesli po, to sama swiadomosc, ze mezczyzna, z ktorym sie jest byl
> w zwiazku z lalka jest... delikatnie mowiac przerazajaca...

Po. Zgadzam się z Tobą. Co więcej, to kolekcjoner, ma ich kilka.
Zaprosił tą kobietę na urodziny i na kanapie siedziały jego lalki, z
papierowymi fujarkami urodzinowymi w ustach (nie wiem jak to się nazywa,
takie piszczące i się rozwijające ;))