Użytkownik "pinokio" <p...@n...adres.pl> napisał w wiadomości
news:ojboqu$23k$1@node1.news.atman.pl...
>W dniu 02.07.2017 o 23:04, Chiron pisze:
>>> To właśnie poważny argument przeciw dostępności broni palnej
>> A dlaczego? Wolisz skok z okna albo truciznę niż strzał w skroń?
>
> Niewielu się zdecyduje, skok z okna - trzeba pokonać lęk wysokości, nie ma
> pewności- trzeba przeżyć zderzenie z ziemią, można zostać kaleką zamiast
> zabicia.
> Trucizna - łatwa, ale nie zawsze pod ręką jest odpowiednia, mogą
> odratować, poza tym lęk, że umieranie po truciznie bardzo nieprzyjemne.
> A broń - pokusa łatwej śmierci

Człowiekowi chce się pić- upał, może się zdenerwował (adrenalina), etc-
sięga odruchowo po napój. Jednak ten mechanizm zupełnie nie pasuje do
samobójstw. Pęd ku śmierci jest w każdym z nas- mniejszy lub większy.
Popatrz choćby na niektórych kierowców- przecież niczym innym jak pęd ku
śmierci nie można ich jazdy tłumaczyć. Samochodów ma też tę ciekawą
właściwość, jaką mają środki psychochemiczne: zdenerwowany do białości
kierowca wsiada, odpala i wciska gaz- uspokojenie (pozorne!!!) przychodzi od
razu. Wracają nerwy? No to więcej gazu! Taka jest często przyczyna wielu
samobójstw- które oczywiście nie zostają za samobójstwa uznane. Jeśli ktoś
chce umrzeć- rozpoczyna "przymiarkę": na przykład wiąże sznur, zakłada pętlę
na szyję (bo coś mu kazało)- a dalej już toczy się "automatycznie". Tak
twierdzi wielu uratowanych. Podobnie okno: otwarte, wysoko, "coś" mu kazało
podejść, spojrzeć w dół. "Dlaczego by nie skoczyć?" - taka myśl w głowie
samobójcy. Tyle, że on tej decyzji nie podjął w tym momencie. To cały proces
decyzyjny, który w nim dojrzewał. No cóż- człowiek w miarę choćby obeznany z
bronią palną wie, że ruch ręki- całkowicie niekontrolowany (podobny do tego,
który wykonuje niejeden samobójca, aby zdjąć pętlę z szyi- ale jest już za
późno)- może spowodować, że strzał w głowę zakończy się dla niego trwałym
kalectwem- zamiast śmierci. Najpewniejszy wydaje się tu jednak stryczek-
albo skok z 10 piętra. Jednak- powtarzam- to (poza może niektórymi chorobami
psychicznymi, choć nie wiem)- nie jest to jednorazowy odruch, ale cały
proces decyzyjny- który najczęściej trwa latami.
No cóż- możemy się w takim razie spierać, czy należy zakazać sprzedaży
sznurka, pasków, budowania budynków powyżej 2 piętra, etc



--
Chiron