Tomasz <p...@g...com> napisał(a):

> > (..)poczucie zalu - nie do siebie, ze nie masz
> > roznorodnosci kontaktow, ale do partnerki, ze sie na tym nie zna.
>
> Hmm... Właśnie w tym problem, że z mojej strony takiego uczucia nie ma, a z
> jej chyba zaczyna się pojawiać. A ja mam "żal", że "przestaję jej
> wystarczać".

Spojrz na to z innej strony, np czy masz zal gdy partnerka np idzie do
fryzjera? Zakladam, ze nie ;) A przeciez w tym momencie ona Ciebie nie
potrzebuje, Ty jej "nie wystarczasz" do zrobienia nowej fryzury - potrzebuje
fachowca, kogos kto jest dobry w czyms innym niz Ty i zaspokaja inne jej
potrzeby. Tak samo np przyjaciolka zaspokaja kobiecie inne potrzeby niz
najbardziej ukochany facet. Z pozostalymi ludzmi podobnie.

Mysle, ze trzeba by sie zaczac godzic ze swoja odrebnoscią i zaczac powolutku
rozgladac za swoimi potrzebami, ktorych nie spelni Twoja dziewczyna. I isc za
tym - nie ze zloscia, w odwecie za jej wyjscia, ale z zyczliwoscia dla
siebie :) A potem dzielic sie wrazeniami:)

> (..)Izolacja staje się dość dużym problemem. I znowu: dla niej, nie dla
> mnie.

Brawo dla niej;)
Wiesz, pamietam swoje wlasne rozczarowania najukochanszym facetem na swiecie -
bo pewnych rzeczy nie rozumial, a np swietnie rozumiala je moja
przyjaciolka, albo i pierwsza lepsza kobieta;)

> (..)Zresztą przyznam, że męczy mnie myśl, że moja partnerka mogłaby
> mieć innego faceta, jako bliskiego przyjaciela. Odczuwam to chyba jako jakąś
> "zdradę emocjonalną" czy coś w tym stylu...

A bliska kobietę, przyjaciolke?
Wiekszy problem widzisz w plci tych znajomych czy w tym, ze bylyby bliskie
osoby oprocz Ciebie?

> (..) może możesz coś więcej powiedzieć? :)

Pytaj a bedzie odpowiedziane ;)

> Z której strony tak jest?
> Czy to się zmienia? Jakieś wady / zalety takiego podejścia? :)

Tak bylo - podobnie jak u Was, ja mialam juz jakies swoje blizsze przyjaznie,
a maz "nikogo oprocz mnie nie potrzebowal". Swietnie bylo w pierwszych latach
zwiazku (jestesmy razem tfu 13 lat), potem gorzej-teraz za nami duzy kryzys,
hmm tozsamosci w zwiazku;) Po jednej z rozmow, niespodziewanie maz
wyglowkowal, ze zle mu zrobilo skoncentrowanie wszystkich potrzeb w jednej
osobie - dzis mamy swoje zajecia, czasem spedzamy czas razem a czasem osobno,
nie ma w nas tych automatyzmow - ze albo idziemy gdzies razem, albo wcale -
nie ma poczucia ze cos sie traci, z czegos rezygnuje bo druga strona nie ma
na to ochoty. Mamy swoje hobby, przy czym staramy sie tak ukladac to
czasowo,by z drugiej strony nie czuc braku siebie :)
Chyba wazne jest (dla nas) by w tym wszystkim byla pewna jawnosc i dzielenie
sie tym-co przy pewnym zaufaniu moze uwolnic od podejrzen, snucia wizji itd.

Dopiero teraz wiem, ze nie zastapie facetowi kontaktow np z kumplami,
siarczystego przeklinania i darcia sie na meczu (no co, mamy rozne hmm
hobby;). Ale tez wiem ze chce byc dla niego KOBIETĄ, a nie kumplem.

Powodzenia:)

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/