Ania wrote:
| Dobry wieczór,
|
| Mam problem - może ktoś będzie umiał to wyjaśnić?
|

[cut]Panicznie boję się odrzucenia mojego wyglądu. Boję
| się, że ktoś kto jest świetnym kompanem przez telefon czy sieć zrazi się
| tym jak wyglądam. Przez to unikam spotkań. Ludzie w pewnym momencie
| zniechęcają się, bo wygląda to tak jakbym unikała ich bezpośrednio.
| Zresztą nie tylko tutaj doskwiera mi ten problem - czasami mam obawy przed
| wejściem do sklepu, pójściem do fryzjera czy kosmetyczki. Irracjonalnie
| boję się, że wszyscy będą się na mnie 'gapić'.
|
| Jestem przeciętnej urody (czyli nie seks bomba, ale też nie taka
| ostatnia), więc skąd może się brać ten irracjonalny lęk? I jak z nim
| walczyć? Bo naprawdę zbyt wiele rzeczy przechodzi mi przez niego koło
| nosa...

Miałem tak samo jako nastolatek. To była jakaś paranoja (odwracanie twarzy,
gdy ktoś na mnie patrzył itp. schizy).

Mnie pomogło rozpoznanie bojem, tzn. przełamanie się, które mnie bardzo dużo
kosztowało, i sprawdzenie, że mimo kiepskiej urody mogę się podobać kobietom
i to niekoniecznie tylko kaszalotom :-)

Czy Tobie pomogłoby coś innego? Pozytywne myślenie o sobie chyba nie
wystarczy, jeśli otoczenie go choćby w części nie podzieli :-) - co innego
pozytywne myślenie wynikające już z jakiegoś choćby drobnego sukcesu
erotyczno-towarzyskiego.

W dobie Internetu to wszystko wygląda trochę inaczej - też doświadczyłem tej
łatwości poznawania ludzi przez Internet, ale, z uwagi na wiek, już po
przełamaniu nastoletnich kompleksów. Co nie znaczy, że nie bywało zabawnie
na "randkach w ciemno" z osobami poznanymi przez net :-) /Oprócz tego, że
nie grzeszę urodą, dodatkowo nie wyglądam na swój wiek i nie silę się przy
tym na maskowanie chłopackiego wyglądu np. bardzo eleganckim ubiorem, więc
gdy spotkałem się raz z bardzo elegancką kobietą na swój wiek wyglądającą,
było raczej śmiesznie :)/

Musisz wyciągnąć się za włosy ze skorupki i sprawdzić, jak naprawdę
mężczyźni na Ciebie reagują. Inaczej będziesz stale żyć we własnych
wyolbrzymianych lękach.

Saulo