a...@o...pl wrote:

>>Za rozpoznawanie twarzy odpowiedzialne sa okreslone obszary
>>neuronow w mozgu - ich uszkodzenie powoduje zaburzenia
>>polegajace np na niemoznosci rozpoznania wieku po twarzy
>>czy znaczenia min (usmiech, zlosc...) jak rowniez oczywiscie
>>konkretnych osob (amnezja "twarzowa").
>
>
>>--
>>Czarek
>>
>
>
> W/g programu starsze dzieci straciły umiejetność rozpoznawania twarzy (?) czyli
> młodsze musiały posiadac tą właściwości. Potrzebuję tych danych do
> potwierdzenia pewnej teorii. Może ktos ma jakiś pomysł.
>
> Dzięki za link.
> Pozdrawiam
> Alb.
>
>
Z tego co pamiętam z książki 'Początki uspołecznienia dziecka'
Autor: Schaffer H.R
http://www.e-pasaz.pl/x_C_I__P_1710823.html
W okresie bardzo wczesnym - kiedy dziecko zaczyna uśmiechać
się na widok osób zbliżajacych do niego twarz, stosowano u dzieci
bodziec składający się z owalu i więcej niż dwu oczu.
Taki bodziec prowokował do większej liczby uśmiechów niż
bodziec 'oryginalny' - owal i dwoje oczu.
Interpretowano to w ten sposób, że ten wczesny
uśmiech dziecka jest reakcją bezwarunkową
mającą zachęcić matkę do nawiązywania kontaktu emocjonalnego
z dzieckiem.
Jeśli popatrzymy sobie na zdjęcie lemura, np:
http://www.biomimicry.org/images/lemur.jpg
można podejrzewać, że też mógłby prowokować - nawet silniej
niż oryginał (twarz ludzka) taką bezwarunkową reakcję.
Bezwarunkowe odruchy wieku dziecięcego zanikają w
(różne w różnym czasie), najczęściej wtedy, gdy tracą
swą przydatność, bo system nerwowy dziecka może
przejąć sterowanie dowolne w danym zakresie czynności
(por. choćby odruch chwytny.)

Wydaje mi się (to tylko moja hipoteza), że może w tych procesach
i w jakiś szczególnych właściwościach 'twarzy' lemurów,
można poszukać jakiś alternatywnych interpretacji
- nie widziałem jednak materiału bodźcowego stosowanego
w eksperymencie opisanym na filmie i jak badano reakcję dzieci
więc możliwe, że to fałszywy trop.


--


pozdrawiam
vonBraun