Liberałowie i konserwatyści

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 5

1. Data: 2009-10-24 20:49:41

Temat: Liberałowie i konserwatyści
Od: zielski <z...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

http://www.ted.com/talks/lang/eng/jonathan_haidt_on_
the_moral_mind.html

To czego brakuje mi w tym wystąpieniu to informacje dotyczące istotności
różnic pomiędzy grupami. Ciekawi mnie też różnorodność wyników w
zależności od położenia geograficznego, wielkości prób nie mają chyba
takiego znaczenia (choć mogą).

--
http://my.opera.com/zielski

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

2. Data: 2009-10-25 09:10:59

Temat: Re: Liberałowie i konserwatyści
Od: vonBraun <i...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

zielski wrote:
> http://www.ted.com/talks/lang/eng/jonathan_haidt_on_
the_moral_mind.html
>
> To czego brakuje mi w tym wystąpieniu to informacje dotyczące istotności
> różnic pomiędzy grupami. Ciekawi mnie też różnorodność wyników w
> zależności od położenia geograficznego, wielkości prób nie mają chyba
> takiego znaczenia (choć mogą).
>
Szczegóły w:

Graham J, Haidt J, Nosek B. A.(2009): Liberals and Conservatives Rely on
Different Sets of Moral Foundations.Journal of Personality and Social
Psychology, Vol. 96, No. 5, 1029-1046

Haidt, J., & Graham, J. (2007). When morality opposes justice:
Conservatives have moral intuitions that liberals may not recognize.
Social Justice Research, vol. No. 20, 98-116.

Haidt J.(2007) The New Synthesis in Moral Psychology. Science. 316 (18),
998-1002

Jakby co moge mailnąc
vB

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

3. Data: 2009-10-25 09:14:33

Temat: Re: Liberałowie i konserwatyści-errata
Od: vonBraun <i...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

vonBraun wrote:
Social Justice Research, vol.20, No. 1, 98-116.
> vB

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

4. Data: 2009-10-25 10:17:50

Temat: Re: Liberałowie i konserwatyści
Od: zielski <z...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Dnia Sun, 25 Oct 2009 10:10:59 +0100, vonBraun napisał(a):

[...]
> Jakby co moge mailnąć

Będę wdzięczny. Do bazy dostanę się za ok miesiąc.
Zdrówka
--
http://my.opera.com/zielski

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

5. Data: 2009-10-25 11:58:11

Temat: Re: Liberałowie i konserwatyści
Od: de Renal <f...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

zielski wrote:
> http://www.ted.com/talks/lang/eng/jonathan_haidt_on_
the_moral_mind.html
>
> To czego brakuje mi w tym wystďż˝pieniu to informacje dotyczďż˝ce istotnoďż˝ci
> rďż˝nic pomiďż˝dzy grupami. Ciekawi mnie teďż˝ rďż˝norodnoďż˝ďż˝ wynikďż˝w w
> zaleďż˝noďż˝ci od poďż˝oďż˝enia geograficznego, wielkoďż˝ci prďż˝b nie majďż˝ chyba
> takiego znaczenia (choďż˝ mogďż˝).
>
> --
> http://my.opera.com/zielski

Tu masz ciekawą definicję;)
KONSERWATYZM
Konserwatyzm to z łaciny conservare - zachowywać, dochować zmian,
orientacja polityczna, która bazuje na hasłach obrony istniejącego
porządku społeczno-gospodarczego oraz zachowywania i umacniania
tradycyjnych wartości, takich jak: religia, naród, państwo, rodzina,
hierarchia, autorytet, własność prywatna. W istocie konserwatyzm dąży
do autorytaryzmu i totalitaryzmu, jest historyczną podstawą dla
faszyzmu którego ideologia wodzostwa zastępowała monarchię absolutną.
Konserwatyści chcą obronić stary, upadający i nieprzystający do
współczesności porządek ze względu na przekonanie o ewolucyjnym,
powolnym rzekomo charakterze zmian społecznych. Konserwatyzm zrodził
się na przełomie XVIII i XIX wieku, był próbą przeciwstawienia się
racjonalistycznej myśli oświeceniowej. Nowoczesny konserwatyzm
stanowił reakcję na wydarzenia Rewolucji Francuskiej. Za twórcę
podstaw ideologicznych nurtu uważany jest E. Burke. Jako idea
polityczna termin ten po raz pierwszy użyty został w 1820 roku przez
zwolennika restauracji François René de Chateaubriand (1768-1848),
który wydawał pismo "Konserwatysta". W znaczeniu politycznym
konserwatyzm to termin odnoszący się do jednej z wielu filozofii lub
ideologii politycznych, także na określenie opcji politycznej
reprezentowanej przez wiele współczesnych partii politycznych zwykle
kojarzonych z prawicą, rasizmem, faszyzmem lub monarchizmem.
Za przodków konserwatystów można uznać wielu myślicieli i polityków,
będących zwolennikami hierarchicznego porządku społeczeństwa i silnej
władzy wykonawczej, bądź przedkładającymi poczucie bezpieczeństwa i
ładu ponad niezależność, a jednocześnie szanującymi tradycję
większości. W takim ujęciu przed-konserwatystami byliby m. in; Jean
Bodin, Richelieu, Thomas Hobbes, Jonathan Swift, Henry St John,
William Pitt Młodszy, David Hume, angielscy Torysi, a także członkowie
szwedzkiej "Hattpartiet". Doktryna konserwatyzmu wyrosła na skrajnie
radykalnej krytyce naukowego oświecenia, przejawiającej się:
* krytyką oświeceniowego indywidualizmu (antyindywidualizm):
- Konserwatyści uważali, że człowiek jest z natury istotą
społeczną i dlatego musi żyć w społeczeństwie. Odrzucali oświeceniową
teorię umowy społecznej oraz koncepcje praw natury, uważali, że
człowiek nigdy nie żył sam - zawsze otaczało go społeczeństwo, a nawet
jeśli żył sam, to nie był człowiekiem - uczłowieczył się dopiero
wtedy, kiedy się uspołecznił.
* krytyką oświeceniowego racjonalizmu (antyracjonalizm):
- Filozofowie oświecenia uważali, że człowiek kieruje się tylko i
wyłącznie racjami rozumu, natomiast konserwatyści odrzucali ten
pogląd. W ich przekonaniu człowiek jest istotą rozumną, ale jego
działanie przede wszystkim jest determinowane przez namiętności i
uczucia. Antyracjonalizm jest wizją człowieka, według której rozum
jest hamowany przez uczucia.
* krytyką odrzucenia przez oświecenie grzechu pierworodnego:

- Konserwatyści twierdzili, że w człowieku jest nieusuwalna doza
zła, która jest właśnie wynikiem grzechu pierworodnego. Człowieka nie
można pozostawić samemu sobie, ponieważ wytworzyłby się konflikt
między ludźmi - swoista wojna wszystkich przeciw wszystkim. Niezbędna
jest władza, która zapanuje nad społecznością. Władza opisywana była
jako swego rodzaju misterium, a konserwatyści znani są ze swojej
chorobliwej żądzy władzy absolutnej, która przeradzała się w historii
w faszystowskie dyktatury.

Zgodnie z myślą konserwatywną prawicowa gospodarka powinna opierać się
na prywatnej własności i zasadzie konkurencji realizowanej przez
rynek. Konserwatyzm nie interesuje się cierpieniem chorych, ułomnych
czy kalekich, stąd jest antyhumanitarny i nieludzki. Własność prywatna
jest nie tylko gwarancją wolności, lecz również instrumentem tworzenia
bogactwa narodu. Konserwatyści, którzy także w odniesieniu do
gospodarki prezentują styl myślenia niechętny abstrakcji i metafizyce,
a preferują konkretny zysk, zdrowy rozsądek i pragmatyzm, przejściowo
zaakceptowali politykę reform gospodarczych i socjalnych prowadzoną
przez państwo. W latach osiemdziesiątych XX wieku jednak ponownie
zyskały popularność rozwiązania łączące skrajne konserwatywne wartości
z ograniczeniem do minimum roli państwa oraz samorządu społecznego.
Neokonserwatyści współcześni, podobnie jak ich poprzednicy, krytykują
społeczeństwo masowe, w którym zanika ich zdaniem poszanowanie dla
tradycji, potrzeba przynależności, samodzielność sądów, a w efekcie
również poczucie odpowiedzialności. Zjawiska te łączą oni z kryzysem
rodziny, nie docenieniem roli religii oraz upadkiem tradycyjnych
autorytetów. Podobnie jak w przeszłości neokonserwatyści sądzą, iż nie
uda się wyeliminować zła z życia społecznego. Nie popierają
wprowadzania regulacji związków par tej samej płci w prawie.
Neokonserwatyści nie uważają również, że społeczną walkę z przejawami
kryzysu można prowadzić, stosując narzędzia polityczne. Przyjmują
wszakże, iż zwracanie uwagi na istniejące niebezpieczeństwa jest
nieodzowne i może odegrać pozytywną rolę. Konserwatyści bezwzględnie
dążą do przejęcia władzy i wprowadzenia dyktatury swoich partii
politycznych opartej na policyjnym terrorze i rozbudowie aparatu służb
specjalnych. Rozbudowę bezpieki, służb specjalnych widać na
przykładzie Polski, gdzie powstają coraz to nowe tajne organa do
nadzoru nad społeczeństwem i wprowadzenia totalnej kontroli jak BBN,
CBŚ, CBA, IPN, BSW etc.
Tradycyjni konserwatyści dziś w USA zwani "Paleokonserwatystami"
opowiadają się za władzą elit lub monarchy oraz odczuwają sceptycyzm
do "rządów wielu". Władzę ludu uważają za "dyktaturę większości" w
skutkach zgubną dla całego społeczeństwa. W mniemaniu konserwatystów
jednostka ludzka nigdy nie będzie doskonała, niezależnie od tego,
jakie warunki zewnętrzne będą określały jej postępowanie. Nie one
decydują o zachowaniach człowieka, lecz jego skazana na słabość,
skażona grzechem pierwotna natura. Dlatego człowiek powinien szukać
wskazówek dla swych działań w religii, odwoływać się do uznanych
autorytetów. Filozofia konserwatyzmu odnosząca się
do grzechu pierworodnego jest zatem już w swoich założeniach
irracjonalną metafizyką, chociaż oficjalnie od metafizyki konserwatyzm
się odżegnuje. Tradycjonaliści starali się odbudować i przywrócić
stary ład polityczny, który zburzyła w 1789 roku Wielka Rewolucja
Francuska. Gdy okazało się to niemożliwe, starali się odbudować choć
część tradycji politycznej.

Tradycjonaliści byli zwolennikami Ancien régime'u i feudalizmu. W
odróżnieniu od nielicznych konserwatystów-ewolucjonistów, nie
zadowalało ich konserwowanie społeczeństwa i tradycji, lecz dążyli do
zniszczenia idei rewolucyjnych i ich zwolenników siłą. Ulubioną metodą
tradycjonalistów bywał zamach stanu, taki jak w faszystowskim Chile
reżimu Pinocheta. Twórcą konserwatyzmu tradycyjnego jest Joseph de
Maistre. Kontynuatorami de Maiste'a byli w tym znaczeniu tacy
myśliciele jak Friedrich von Gentz, Karl Ludwig von Haller, czy Louis
Gabriel Ambroise de Bonald, a w polityce Klemens Lothar von Metternich
czy Francisco Franco. Tradycjonaliści szanowali i szanują takie
instytucje jak monarchia dziedziczna czy arystokracja, zawsze dążą do
rządów twardej ręki opartych na policyjno-wojskowym terrorze i
bezwzględnej likwidacji opozycji. Władza tradycyjnych konserwatystów
na imię ma faszyzm.