Użytkownik "FEniks" <x...@p...fm> napisał w wiadomości
news:l1ae7l$nh2$1@news.icm.edu.pl...
> Ewa, w klasycznym poczuciu winy
>

Z innej grupy- komentarz do Twojego antypolskiego linku:(fragment tyczący
wyłącznie kompetencji ekspertów)
"
Świadek 1 (z zeznań wynika, że to Jacek Rońda):

Zeznaję, że z pierwszego wykształcenia jestem balistykiem wewnętrznym,
ukończyłem ***, specjalność: budowa amunicji i rakiet. W czasie studiów
przez 4 lata byłem stypendystą Ministra Obrony Narodowej. Po skończeniu
studiów miałem pracować w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia w
Zielonce. Tam miało być moje miejsce służby. Z obowiązku służby zostałem
zwolniony rozkazem MON i skierowany do pracy na Politechnice Warszawskiej,
na wskazanym przeze mnie Wydziale Mechaniczno-Technologicznym. W 1979 r.
skończyłem pracę doktorską w ***, w zakresie dynamiki materiałów. Po tym
zostałem zwolniony rozkazem MON z obowiązku służby wojskowej i przeszedłem
na tzw. listę rezerwową wsparcia dla WITU, co obowiązywało tylko na wypadek
mobilizacji. Na tym moja kariera, jeśli chodzi o sprawy wojskowe się
zakończyła. Uczestniczyłem w różnych pracach badawczych dla wojskach,
związanych z budową rakiety przeciwpancernej. Moja praca magisterska
obejmowała problematykę związaną z napędem rakietowym na paliwo stałe. Za
pracę tę dostałem nagrodę MON. Po doktoracie w 1981 r. przeszedłem z
wydziału ***, gdzie przez 5 lat pracowałem w grupie zajmującą się
technologią silników lotniczych. W 1983 r. wyjechałem z Polski na kontrakt
do Uniwersytetu Technicznego w ***. Był to uniwersytet mający być
konkurencją dla uczelni w Rostock. Pracowałem w ramach tematu, w który
zaangażowane było ponad 30 uczelni niemieckich, w tym uniwersytet
Bundeswehry, obejmujący kwestie związane ze spawaniem pod wodą. Program jaki
wtedy opracowałem, został później sprzedany firmie Haliburton. W 1989 r.
wyjechałem do ***, gdzie otrzymałem stanowisko starszego wykładowcy,
odpowiadające tytułowi docenta na Uniwersytecie ***. W tej uczelni
pracowałem do 2003 r. W 2000 roku skończyłem moją współpracę z Uniwersytetem
*** w zakresie spawania podwodnego. W *** od 1996 do 2003 r. byłem
przedstawicielem firmy ***, zajmującą się produkcją broni nuklearnej i
elektrowni atomowych, obecnie nazywa się ***. Tam opracowałem dwa programy
na symulacje przemian fazowych w stopach stałych, co jest ważne dla
symulacji obiektów spawanych. Pierwszy raz do *** pojechałem w 1995 r. do
Uniwersytetu w ***, gdzie w ramach urlopu udzielonego mi z macierzystej
uczelni pracowałem dla firmy ***, dla działu obsługującego elektrownie
atomowe, gdzie zajmowałem się bezpieczeństwem z zakresie połączeń spawanych.
Pracowałem dla nich do ***, drugi raz pojechałem do *** w 2000 r. i przez
1,5 roku dalej pracowałem dla *** Jeśli chodzi o moje kontakty z lotnictwem,
to 3 lata temu objąłem temat dla WSK Rzeszów, z udziałem 3 uczelni i jednego
instytutu badawczego w zakresie silników turbinowych. Udział w tym brały
***. 3 miesiące temu wdrożyłem w *** platformę informatyczną do
projektowania połączeń spawanych w silnikach turbinowych. Tak wygląda moja
kariera zawodowa w zakresie termodynamiki i lotnictwa.

Mimo tak zwartego opisu, przedstawiające bogate doświadczenie świadka,
Agnieszka Kublik określiła prof. Rońdę jako osobę, która "nie jest i nigdy
nie była specjalistą w dziedzinie lotnictwa".

Świadek 2 (z zeznań wynika, że to Jan Obrębski):

Jestem profesorem zwyczajnym ***. Zajmuję się problematyką wytrzymałości
materiałów oraz mechaniką prętów cienkościennych. Wiąże się to to przede
wszystkim z konstrukcjami mostowymi i lotniczymi. Jestem autorem książek na
te tematy. Dodatkowo zajmuję się metodami numerycznymi, ale to nie ma
związku z badaną problematyką. *** Nie brałem nigdy udziału w pracach
badawczych związanych z katastrofami lotniczymi, natomiast prowadziłem
badania laboratoryjne podstaw mechaniki prętów cienkościennych i
wytrzymałości materiałów i w tej obszarze czuję się dobrze. Już od
kilkuletniego chłopca interesowałem się bardzo lotnictwem, modelarstwem
lotniczym, nawet zdarzało się, że na święto lotnictwa siedziałem w samolocie
bojowym w Białej Podlaskiej, w pobliżu ***, gdzie się urodziłem. Oprócz tego
wykonałem kilkaset godzin lotów odrzutowcami pasażerskimi, jako pasażer,
przyglądając się temu jak pracują skrzydła i silniki samolotów w czasie
lotu, również z obrazu kamer, jeżeli samolot był w taki system wyposażony, w
związku z tym czuję się dość kompetentny w tym zakresie. Jeżeli chodzi o
materiały wybuchowe i skutki ich użycia, to zeznaję, że byłem w wojsku,
gdzie miałem do czynienia na przykład, z bronią strzelecką, granatami czy
środkami strzeleckimi przeciwpancernymi. Dodatkowo, jako dziecko oglądałem
wybuchające stodoły w czasie pożarów po wojnie. Wielokrotnie jako dziecko
czy młody człowiek widziałem skutki wybuchu materiałów wybuchowych.

Można przypuszczać, że do w.w. zeznań świadka 2 odnosi się, jakże sprytnie
wyjęty z kontekstu, fragment wypowiedzi kpt. Maksjana zacytowany w "Gazecie
Wyborczej": "Jako podstawę do formułowania wniosków wskazywano np.
doświadczenie związane z lataniem samolotami w charakterze pasażera".

Świadek 3 (z zeznań wynika, że to Wiesław Binienda):

Jestem profesorem uczelni w której jestem zatrudniony, jestem dziekanem
wydziału na tej uczelni - wydziału inżynierii cywilnej. Jestem redaktorem
naczelnym pisma technicznego ***. Jestem dyrektorem laboratorium badawczego
specjalizującym się w zachowaniu materiałów, w szczególności pod wpływem
uderzeń wysokiej energii. Prowadzę na tej uczelni prace naukowe od 25 lat,
wcześniej przez 6 lat na uniwersytecie ***. Praca naukowa, o której mówię,
polega na tym, że konstruuję model samolotu i model drzewa bądź model ziemi
i numerycznie, na pomocą zastosowania opisów matematycznych zachowania się
materiałów, odpowiednich dla wybranych części, komponentów na przykład
duraluminium dla samolotu i drzewa bądź miękkiej ziemi, jestem w stanie
przyjąć warunki początkowe tego modelu i komputer za pomocą iteracji
numerycznej oblicza zachowanie się tego obiektu w krokach nanosekundy lub
krótszych, używając programu LSDyna 3d, czyli nieliniowego programu metody
elementów skończonych, z algorytmem "explicit". Komputer, po odpowiednim
czasie obliczeniowym, pokazuje zachowanie się obiektów, które przyjąłem z
warunkami początkowymi. Metodologia ta została rozwinięta przez konsorcjum
lotnicze - w skład którego wchodzi NASA, FAA, Boeing, firmy produkujące
napędy odrzutowe oraz uniwersytety specjalizujące się w analizie numerycznej
uderzeń o dużej energii, którego jestem członkiem i była testowana przy
katastrofie wahadłowca Columba, jak również do różnych komponentów
samolotów. Dzięki tej pracy, opracowałem technologię materiałów
kompozytowych plecionych, która została wykorzystana w silnikach odrzutowych
przez firmę GE Aerospace, Honeywall i Williams Int. Mam więc osiągnięcia w
zakresie opracowanej przeze mnie wraz z kolegami z NASA i FAA technologii.
Posiadam na swojej uczelni unikalne laboratorium z wartość urządzeń ok. 10
mln USA, takie jak działo próżniowe, urządzenia do odkształcania materiałów
i struktur oraz urządzenia rejestrujące, jak kamery szybkościowe czy
czujniki do odkształceń. Laboratorium to jest używane do charakteryzowania
materiału, który następnie opisuje się matematycznie w programie LSDyna,
który to opis służy do obliczania zachowania się samolotu przy na przykład
uderzenia w drzewo czy ziemię. Badania tego typu przeprowadzam od wielu lat
i badanie dotyczące samolotu Tu-154M jest jednym z wielu, jakie
przeprowadzałem używając tej metodologii.

Patrząc na wykształcenie i doświadczenie wyżej zacytowanych ekspertów,
trzeba wykazać się dużą dawką braku odpowiedzialności za słowa kwestionując
ich kompetencję. W artykule Agnieszki Kublik szczególnie podkreślone zostały
zainteresowania - można przypuszczać prof. Jana Obrębskiego. Jednak poza tym
fragmentem z zeznań, prof. Obrębski wymienia także szereg elementów ze
swojej kariery naukowej, które potwierdzają jego kompetencje do badania
przyczyn katastrofy smoleńskiej.

"

--
--

"Kto rządzi przeszłością, w tego rękach jest przyszłość; kto rządzi
teraźniejszością, w tego rękach jest przeszłość."
G. Orwell

Chiron