On 16 Lis, 01:45, Aicha <a...@g...pl> wrote:
> W dniu 2012-11-16 01:02, Dariusz Laskowski pisze:
>
> > [...]
>
> >> Ta, dużo tego, jak naprzykład armia narodowa w piwnicach mordowała
> >> gwałcąc żydówki, rozbitymi butelkami, podczas powstania. Z jednej
> >> strony niemcy, a z drugie polacy. Ty w warszawie stoi pomnik małego
> >> powstańca bo małe dzieci też walczyły, najczęściej staruchy wysyłały
> >> młodych na śmierć, bo młode głupie polezie na tanki z gołymi rękami.
> >> Podczas powstania warszawskiego też dzieci jak tarcze wysyłali.
>
> > Troll detected!
>
> Ojtam. To tylko nasza (psp z przyległościami) lokalna osobliwość.
> Co prawda nie Stokrotka, ale może się nada ;)
>
> --
> Pozdrawiam - Aicha
>
> Ze szkoły zostały mi tylko luki w wykształceniu
> /Oskar Kokoschka/

....... Większość Polaków wywodzi się bowiem ze środowisk przez
stulecia degradowanych, z chłopów pańszczyźnianych, co sprawiało, że
nasi pradziadowie byli często niewolnikami żyjącymi jak zwierzęta. I
to dziedzictwo nigdy nie zostało uczciwie przepracowane intelektualnie
i moralnie, nigdy nie zostało uczciwie przypomniane, nie stało się
istotnym pierwiastkiem narodowej świadomości. A wszelkie próby jego
przypominania kończą się ostrą represją społeczną. Taką, z jaką na
przykład spotkał się swego czasu Władysław Frasyniuk, ośmieliwszy się
powiedzieć, że w czasach powstania styczniowego chłopi, zamiast
walczyć, nierzadko zdzierali buty i odzież z trupów. To zresztą nie
dotyczy tylko zamierzchłej przeszłości. Na przykład - to znana sprawa
- podczas II wojny światowej polski samolot został zestrzelony na
terenach południowej Polski. Niemcy zabrali martwym lotnikom odznaki i
kazali ich pochować. Chłopi natomiast zdarli z nich mundury, buty i
wszystko, co tylko mogło im się przydać. I z tym brzemieniem musimy
sobie jakoś poradzić, a nie spychać je do nieświadomości, zakrywać
heroicznymi mitami i pomnikami.