vonBraun wrote:
> Chiron wrote:
>
> > U�ytkownik "vonBraun" <i...@g...pl> napisa� w wiadomo�ci
> > news:hcjl3v$jmi$1@inews.gazeta.pl...
> >
> >>XL wrote:
> >>
> >>>Dnia Mon, 26 Oct 2009 13:50:28 +0100, Duch napisaďż˝(a):
> >>>
> >>>
> >>>
> >>>>"Duch" <n...@n...com> wrote in message
> >>>>news:hc45ia$ihc$1@news.dialog.net.pl...
> >>>>
> >>>>Przy okazji, proponuje uzupelnic wiedze o tzw. pogrom kielecki,
> >>>>ciekawa chociaz tragiczna historia:
> >>>>http://pl.wikipedia.org/wiki/Pogrom_kielecki
> >>>>
> >>>>Duch
> >>>
> >>>
> >>>M�j Te��, cz�owiek honoru, opowiedzia� mnie i mojemu T� o tym, �e
pogrom
> >>>zostaďż˝ zainicjowany przez ludzi nieznanych nikomu w Kielcach, a byli oni
> >>>podstawieni przez komunistyczne w�adze. Cz�owiek, kt�ry strzela� jako
> >>>pierwszy, i to do �ydowskich dzieci, by� milicjantem. Bezpo�redni udzia�
> >>>w
> >>>zabijaniu wzi�y boj�wki komunistyczne wyprowadzone ze zmilitaryzowanych
> >>>zak�ad�w pracy.
> >>
> >>Niezale�nie od tego, na ile Tw�j te�� by� w stanie potwierdzi� te
> >>informacje, to powo�uj�c si� na r�nego rodzaju 'inspirator�w' tych
zaj��,
> >>�atwo zapomnie�, �e problem powojennej Polski polega� W�A�NIE na tym,
�e
> >>wydarzenia te wystarczy�o jedynie "ZAINICJOWA�".
> >>
> >
> >
> > Dobrze!!!A teraz zapraszam Ci� do u�ycia swojej przenikliwo�ci, aby
> > odpowiedzie� na pytanie: dlaczego? Sk�d w narodzie, kt�ry od setek lat
�yd�w
> > chroniďż˝,
> Chroni�???? IMHO tolerowa� i to dlatego, �e to si� op�aca�o
rz�dz�cym.
>
> > w 20 leciu mi�dzywojennym- mimo antypolskiego og�lnie nastawienia
> > �yd�w- 2 RP ich chroni�a,
> Mo�e doznawali jakie� ochrony w�adz, ale jak opowiadali mi m�j ojciec i
> stryj antysemityzm rozkwita� bez zastrze�e�. Wystarczy�o p�j�� do
> dowolnego kabaretu w Warszawie przed wojn�. Na ulicach zdarza�y sie
> anty�ydowskie manifestacje. M�j stryj by� w wjakie� partii Narodowej(?)
> - do �mierci by� antysemit�. Korzenie "tego stanu" by�y jak najbardziej
> "przedwojenne".
>
> > w czasie 2 Wojny- Polacy z nara�eniem �ycia swego
> > i swoich najbli�szych- ratowali im �ycie-
> Policzy�e� ilu ratowa�o a ilu donosi�o? Czy wiesz ilu spo�r�d tych
> kt�rzy ratowali robili to cza�kiem bezinteresownie?
>
> > a tu taka zmiana. Sk�d,
>
>
> > przenikliwy
> Zamierzasz ironizowa� na m�j temat? ;-)
> To mo�e chcia�by� te� abym poironizowa� na Tw�j temat?
>
>
> >vonBraumie?
>
>
> Sk�d ta zmiana?
> Nie by�o �adnej zmiany. By�a kontynuacja. Je�li na jednym obszarze
> wsp�wyst�puj� ludzie dwu bardzo odmiennych kultur, a zasob�w, ziemi,
> pieni�dzy jest ograniczona ilo��, nastawienia anty- jakie� tam s� tylko
> kwesti� czasu. Zazwyczaj rozkwitaj� w okresach kryzys�w ekonomicznych.
>
> pozdrawiam
> vonBraun

Tak bronili by polacy się nie wyzwolili, tylko jakoś w każdym
powstaniu brali udział, a przecież wiemy że to właśnie kościółek z
Papieżem potępiał wyzwolenie polaków, robił wszystko aby pozostali
zaborcą wierni I to papież Popierał nazistów a nie Żydzi, oni
zapłacili największą ofiarę =6000000 zabitych i zamęczonych.
Wrzucam to dla równowagi, aby pokazać jak bydłu Kościółek sprał mózgi
i jak bardzo są katole chore psychicznie.
______________________
Polskie powstania narodowe


W czasie insurekcji kościuszkowskiej i wojny z Rosją w 1794 część
Żydów wspierała powstanie biorąc bezpośredni udział w potyczkach i
służąc w formacjach pomocniczych. W obronie Warszawy w kwietniu 1794
walczył ochotniczy żydowski oddział milicji oraz biedota żydowska. Po
wyparciu armii carskiej z Warszawy zorganizowany został pułk pod
dowództwem Berka Joselewicza, który wziął udział w obronie Pragi (14
XI 1794). Żydzi powoływani byli do prac pomocniczych, fortyfikacyjnych
oraz udzielali innych świadczeń. W czasie powstania listopadowego w
walkach liniowych nie uczestniczyły odrębne oddziały żydowskie,
chociaż po kilku Żydów walczyło w większości pułków. Liczniejszy był
udział ludności żydowskiej w oddziałach pomocniczych. 409 młodych
Żydów wywodzących się ze środowiska zamożnych zwolenników asymilacji
służyło w Warszawie w Gwardii Narodowej (ok. 6,5% wszystkich
gwardzistów). Kilkunastu studentów weszło w skład akademickiej Gwardii
Honorowej. W lutym powołano żydowską Gwardię Miejską, w której skład
weszło 1038 osób z zamożnych, tradycyjnych środowisk. Uboższa ludność
służyła w Straży Bezpieczeństwa, która zajmowała się głównie sypaniem
szańców. W wojskowej służbie sanitarnej znalazło się 43 (4,3% składu)
medyków żydowskich, lekarzy, chirurgów i felczerów, trzech z nich
otrzymało Krzyże Virtuti Militari. Ponadto ludność żydowska
dostarczała walczącym broń, ekwipunek, umundurowanie i środki
pieniężne. W powstaniu krakowskim 1846 na skutek ochotniczego zaciągu
wzięło udział ok. 500 Żydów. Była to reakcja na odezwę Rządu
Narodowego z 23 lutego wzywającą ludność żydowską do przyłączenia się
do powstania i zapewniającą jej pełną równość. W okresie Wiosny Ludów
(1848) część zasymilowanej inteligencji żydowskiej w Poznańskiem
poparła dążenia niepodległościowe Polaków, aktywnie działając na rzecz
reform politycznych i społecznych. Większość ludności żydowskiej
zachowała jednak obojętność. W Galicji Żydzi weszli w skład deputacji
żądających od cesarza swobód demokratycznych i równości pod względem
wyznaniowym. Udzielili też wsparcia finansowego formującej się w
różnych miastach gwardii narodowej. Wówczas też przedstawiciele
społeczności żydowskiej weszli do galicyjskiego Sejmu Krajowego. W
Królestwie Polskim w okresie poprzedzającym powstanie styczniowe
postępowe grupy Żydów, zwłascza młodzież, wstępowały do tajnych kółek
i uczestniczyły w manifestacjach patriotycznych (M. Landy). Liczne w
tym okresie były przejawy współdziałania pomiędzy duchowieństwem
polskim i żydowskim (B. Meisels, I. Kramsztyk, M. Jastrow). Powstańczy
Rząd Narodowy, chcąc zyskać poparcie tej grupy, wydał 22 VI 1863
odezwę, w której zapowiadał równouprawnienie Żydów po odzyskaniu
niepodległości. Liczny krąg młodej zasymilowanej inteligencji aktywnie
poparł powstanie. W składzie Rządu Narodowego znalazł się H. Wohl,
który pełnił funkcję Dyrektora Skarbu. Członkiem Rządu Narodowego w
okresie dyktatury R. Traugutta był W. Epstein, syn znanego bankiera.
Doradcą finansowym Rządu został L. Kronenberg. A. Rosmanit redagował
"Wiadomości z pola bitwy". Współpracowali z nim H. Merzbach i I.
Goldman. Na prowincji Żydzi walczyli w oddziałach powstańczych i
żandarmerii narodowej. Pełnili funkcje wywiadowcze, dostarczali
żywność i ekwipunek wojskowy. Większość jednak, szczególnie Żydzi
ortodoksyjni i chasydzi, pozostała obojętna na walkę powstańców,
podobnie jak polscychłopi. Szacuje się, że w powstaniu styczniowym
wzięło udział ok. 1-2 tys. Żydów, z których ok. 400 poległo (F.
Kahane, L. Kahane), a kilkuset zostało zesłanych w głąb Rosji.
Powstanie nowoczesnych partii politycznych na przełomie wieków
zmieniło formy walki o niepodległość. Pojawiły się nurty lewicowe,
które dążyły przede wszystkim do zmian o charakterze socjalnym. Żydzi
brali udział w polskim życiu politycznym, tworzyli także własne
partie. Znaczący był ich udział w rewolucji 1905, zarówno w szeregach
Polskiej Partii Socjalistycznej, jak i współpracującej z nią partii
Bund. Robotnicy polscy i żydowscy wspólnie walczyli w Łodzi i
Warszawie. Wśród ochotników, którzy wstąpili do Legionów Polskich J.
Piłsudskiego było ok. 10% inteligentów żydowskich. W okresie
międzywojennym Żydzi byli powoływani do służby wojskowej na równi z
resztą obywateli, trudno jednak było im awansować do stopnia oficera
(poza powołanymi do wojska lekarzami). Wśród ofiar Katynia i Miednoje
znalazło się ponad 10% Żydów, głównie lekarzy. Wielu żydowskich
poborowych walczyło w kampanii wrześniowej, a potem w armii Andersa i
innych polskich formacjach tworzonych na Zachodzie. W szeregach
kościuszkowców walczyło ok. 3 tys. Żydów, w tym kilkuset oficerów.
Wybuch powstania warszawskiego 1 VIII 1944 zastał w Warszawie
kilkanaście tysięcy Żydów ukrywających się po "aryjskiej stronie" lub
w gruzach getta. Wielu z nich poległo wraz z cywilną ludnością
Warszawy. W powstaniu wzięli udział ocaleni działacze Żydowskiej
Organizacji Bojowej (ŻOB). 3 VIII komendant ŻOB I. Cukierman wydał
odezwę nawołującą do wspólnej walki u boku oddziałów polskich. W
praktyce jednak Żydzi rzadko brali bezpośredni udział w walkach,
bowiem największa organizacja zbrojna, Armia Krajowa, przyjmowała ich
niechętnie do swoich szeregów, uzasadniając to zwykle niedostatkiem
broni. Zdarzały się przypadki internowania zgłaszających się Żydów.
Niektórzy ochotnicy kierowani byli do prac pomocniczych, brali udział
w budowie barykad, kopaniu przejść itp. Chętniej przyjmowała Żydów
Armia Ludowa, która jednak miała znikome znaczenie militarne.
Bojownicy z ŻOB pod dowództwem Cukiermana (20 osób) weszli w skład
oddziału Armii Ludowej, walczącego i rozbitego na Starym Mieście,
który następnie kontynuował walkę na Żoliborzu. Już w pierwszych
dniach powstania z więzienia przy ul. Niskiej uwolniono 100 Żydów
węgierskich, zaś 5 VIII wyzwolony został obóz pracy przymusowej, zw.
Gęsiówką (założony z rozkazu H. Himmlera w ruinach getta, przy ul.
Gęsiej); wśród więźniów było 348 Żydów różnych narodowości. Większość
z uwolnionych wzięła udział w walkach jako oddział zapasowy AL na
Starym Mieście, później na Żoliborzu. Jak oceniają historycy, aktywnie
uczestniczyło w powstaniu warszawskim około tysiąca Żydów.

Hanna Węgrzynek,
Alina Cała
Gabriela Zalewska


Tekst pochodzi z portaluDiapozytyw, należącego wcześniej doInstytutu
Adama Mickiewicza.
Tekst zamieszczony obok pochodzi z książki "Historia i kultura Żydów
polskich. Słownik", autorstwa Aliny Całej, Hanny Węgrzynek i Gabrieli
Zalewskiej.