> Witajcie:)
>
> To będzie zapewnie długa i śmiertelnie nudna historia mojego
> odchudzania, więc proszę uzbroić się w cierpliwość:)
> Mam 20 latek (nie uwierzycie, jak przeczytacie jak się katuję),
> odchudzam się od kiedy tylko pamiętam. Zwykle było tak, że zrzucałam
> jakieś 5 kilo, a po 2 tygodniach wracałam do poprzedniej wagi.
> Stosowałam tabletki odchudzające i diety cud (takie 2 tygodniowe,
> których podstawą są steki lub kurczak).
> A teraz stosuję dietę Atkinsa, choć już ostatnio mi się ona serdecznie
> nudzi. W ciągu ostatnich 3 miesięcy może ze trzy razy miałam w ustach
> ziemniaki, chleb może 5 razy. Schudłam już około 11 kilo(z 67 do 56,
> choć waga mi sie maksymalnie waha) i w sumie nie chcę już więcej (no,
> może jeszcze ze 2-3 kilo). Ale panicznie, śmiertelnie obawiam się efektu
> jo-jo. Dlatego boję się wrócić do normalnego odżywiania, już nawet nie
> pamiętam, co to znaczy zjeść porządny obiad, jem nieregularnie, czasem
> nic, czasem zbyt wiele. Z tego lęku bez przerwy piję herbatki
> przeczyszczające (z kruszyną, senesem + xenna duo), 6 razy dziennie
> czerwoną chińską herbatę pu-erh, a codziennie rano łykam fat-burner. A
> już niejednokrotnie posunęłam się do wymiotowania po posiłku.
> Najbardziej dobija mnie to, że jednego dnia rano ważę wieczorem 56 kilo,
> następnego, gdy zjem coś porządniejszego (ale przecież po
> przeczyszczeniu się) 57 lub nawet 58. Wystarczą 2 dni bez
> przeczyszczenia, bym nagle ważyła 62 kilo. Piję mnóstwo wody a jak już
> coś jem to rzeczy dozwolone na diecie Atkinsa (Choć nigdy nie stosowałam
> jej fazowo, po prostu liczę węglowodany). Cały czas myslę tylko o
> jedzeniu, wszystko się wokół niego kręci.
> Proszę Was, byście mnie nie wyzywali od durnych i głupich, bo wiem, że
> właśnie takie jest moje postepowanie i nikt nie musi mi tego
> uświadamiać. Ja chcę się tylko dowiedzieć, co zrobić, by chociaż
> utrzymać moją wagę, co zrobić, by się tak nie wahała, bo wygląda na to,
> że gdybym przez tydzień normalnie się odżywiała błyskawicznie
> odrobiłabym te zrzucone kilogramy mojego jestestwa. Niczego sie bardziej
> nie boję. Kurcze, pomóżcie mi, bo już mam dosyć takiego egzystowania.
> Ostatnio myslę o tym, by zupełnie przestać jeść, wtedy na pewno bym nie
> przytyła. A ja ciągle myslę o tym, jak to, co przed chwilką zjadłam
> właśnie się we mnie wchłania, jak się odkłada, że nie zdążę się
> przeczyścić i to się zacznie nawarstwiać.
> Zaczynam czuć do siebie wstręt.
> Co zatem mam robić, by nie przytyć? Pomóżcie mi, proszę.
>
> Pozdrawiam serdecznie
> Ruda
> Witaj ruda po przeczytaniu twojej notki zastanawiałam się czy ja jej sama
nie napisałam. To co się dzieje z tobą przechodzę sama i cierpię. 2 lata temu
zaparłam się w sobie - schudnę i co udało się tyle że teraz jest tego dwa razy
więcej. Ważna jest motywacja i nie myśl że to są jakieś brednie. 10 udało mi
się pozbyć tylko dla tego, że miała być świadkiem na ślubie siorki. Jak się
dowiedziałm o tym pierwsza myśl jaka mi przyszła to do że taki baleron jak ja
nie powinieni pokazywać się publicznie a co dopiero paradować przez środek
kościoła. no i udało się - na chwlę. Stosowałam wiele diet ale ciągle jest to
samo. z tymi herbatakami na przeczyszczenie naprawdę ostrożenie. Bo jak
będziesz je stosować cały czas to po pewnym czasie nie wypróżnisz się bez
takowej. Nic niejedzenie nie działa tzn. działa ale są tego opłakane skutki.
Ja np. mdlałam rano mojej kumpelni zatrzymał się okres na 6 miesięcy i musiała
go wywoływać silnymi hormonami (takimi jakie biorą panie podczas menopauzy).
To co jedynie mogę poradzić to to żeby jeść regularnie - nie katować się.
Ćwiczyć - ruch jest niezbędny. Motywacja - musisz to robić tylko dla sibie
nikogo innego. Powodzenia


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl