"Chewie" <c...@W...pl> pisze:

> Tym, którzy myślą, że mogą w każdej chwili rzucić palenie, mówię że
> oszukują samego siebie. To już nie pierwsza moja nieudana próba i mówie
> wam. TEGO SIE NIE DA ZROBIć, a wytrzymalem tydzień. Rzucić całkiem
> szlugi udało sie bardzo niewielu ludziom. Nie znam nikogom kto by palił
> i nie próbował rzucić, no właśnie, próbował.
> Pozdrawiam
> Chewie


Witam !

Palilem od 12 roku zycia, przez 30 lat, ostatnio dziennie ok. 60 Marlboro
100
i szczerze mowiac nigdy nawet nie probowalem rzucic, gdyz jakos tak
wychodzilem
z zalozenia, ze i tak mi sie nie uda, wiec po co sie wyglupiac.
Cztery lata temu przestalem pic alkohol i brac kokaine dzieki wspanialej
terapii
odwykowej i od tego czasu zupelnie inaczej zyje, czuje i mysle o sobie.
Jestem wobec siebie samego o wiele bardziej tolerancyjny, wybaczam sobie
slabostki
i potkniecia, nie mam pretensji do absolutu i perfekcji.
Chyba dzieki tej nowej swiadomosci, odmiennie od dotychczasowego
nastawienia,
postanowilem jednak przestac palic, ostatniego papierosa wypalilem w Boze
Narodzenie 2001 i do dzis nie pale.

No, calkiem lekko nie bylo i wciaz jeszcze bywa dziwnie, czasami chetnie
zaciagnalbym sie blekitnym dymkiem, ale to sa coraz rzadsze, krotsze i
slabsze
momenty, ktore mnie juz nie irytuja, raczej sa jak jakies wspomnienie
rzeczy milej ale minionej.
Ale najgorzej bylo w pierwsze dni. W Wigilie przestalem palic okolo
poludnia, ale w pierwszy dzien Swiat po sniadaniu siegnalem znow po
papierosa.
Wypalilem go i przemyslalem sprawe, nie zalamalem sie w checi rzucenia
palenia tylko rozgrzeszylem siebie z tej slabosci i nie siegnalem juz po
nastepnego.
Przez kilka dni zulem gumy nikotynowe (pomagalo zwlaszcza, gdy sie
zaczynalem pocic i trzasc) czesto ustawialem sie obok palaczy aby choc
troche powachac,
nie oklamywalem siebie, ze to paskudne, ze szkodliwe a wrecz przeciwnie,
przyznawalem, ze szkodliwosc jest mi szczerze mowiac obojetna
i cholernie chetnie bym sobie teraz zapalil, ale dodajac jednoczesnie, ze
mimo tego silnego pragnienia po prostu nie chce, wlasnie teraz, w tej chwili
ja nie chce tego zrobic.
No i jakos tak do dzis nie pale, dziewiaty miesiac, az mi sie czasem samemu
wierzyc nie chce ( ot, chocby w tej chwili, gdy szybko na palcach policzylem
te miesiace).
Gum juz nie zuje od dawna i do palaczy tez mnie juz nie ciagnie.
Owszem, lubie zapach dymu, zwlaszcza dobrych cygar.
W zaden sposob nie oklamuje samego siebie w te sprawie,
przyznaje, ze smakowalo, pachnialo i bylo wspaniale zaciagnac sie
dymkiem, przyznaje, ze pachnie i ze chyba smakowaloby i dzis.
Nie szukam zadnych argumentow przeciwko paleniu, wystarcza mi ten jeden:
ze nie chce.

Dany