Moncia napisał(a) nieco wyżej: ...

> ...on "odkrywa przed nami" nature wymyslonej nastolatki.
> Jest to wiec "obcy" ekshibicjonizm.

Może to odmiana inwersyjna ekshibicjonizmu? - poprzez wcielanie się w
najbardziej pożądany przez siebie obiekt zagubionej piętnastolatki,
"cyborg" dokonuje faktycznie własnego obnażania się, mimo wszystko
bardziej bezpiecznego dla niego a na pewno bardziej atrakcyjnego dla
obserwatorów. Ostatnio - gdy ruszył go nasz samozwańczy kijek badawczy
;-) - ukazał się nawet włochaty, otłuszczony, trzęsący się "ze
śmiechu" brzuch! Jakże zatrważający i nieprzyjemny był ten obrazek.
Niektórzy odskoczyli od klatki z odrazą... (A wtedy cyborg zaśmiał się
jeszcze głośniej odsłaniając żółte, cuchnace uzębienie... które przy
bliższym badaniu może okazać się sztuczna szczęką).
Po cóż więc pokazywać komukolwiek tak drastyczne obrazki skoro można,
teoretycznie, onanizować się (intelektualnie) w ubranku
piętnastolatki...

Wykrzykuje więc nasz eksponat, że oto widzimy śliczny krągły, malutki
brzuszek niewinnej panienki? Tyle tylko, że ta maseczka jest bardzo
dziurawa i chcąc nie chcąc wystają spod perlistego śmiechu włochate
obrzydliwości... Np. to, że panienka wcale nie niewinna, ale obarczona
grzechami czterdziestolatka! :-). [BTW czterdzistolatkowie są za
poważni - tu mi pasuje jakiś niedopieszczony dwudziestosiedmiolatek]

> Chodzi o to, by np. przestal czuc sie zagrozony obcowaniem
> z ludzmi majacymi sie za lepszych od niego.
> Na pewno ma zanizone poczucie wlasnej wartosci, a ludzie
> zakompleksieni potrafia zrobic wiele zlego.

Zgadzam się w drugiej części. Gdyby ukazał się nam we własnej skórze,
pewnie nie różniłby sie niczym specjalnym, a już na pewno nie
zasłużyłby na to, żeby wsadzać go do klatki i badać!!! Ale proszę
zauważyć - zdolności adaptacyjne cyborga nakazały mu zaakceptować
obecną sytuację - przyznał się do "zmian" i nadal chce z nami
przebywać. Ta, w końcu prawidłowa reakcja (przecież rozweselają go
szturchania "kijkami badawczymi" :-)), świadczy o tym, że jest
modyfikowalny. A to dla nas dobry prognostyk. Nie powinniśmy tylko
spłoszyć go zbyt szybko, gdyż rzeczywiście - lepiej niech już siedzi
tutaj niżby miał napastować staruszki albo dzieci - nawet w tym swoim
Za..piu.


> Bo ... czy na pewno jestesmy lepsi??? (daj Boze - zdrowsi,
> ale to nie oznacza bycia lepszym).

Tak to już jest na tym świecie, że jedni wygłupiają się na scenie a
inni śmieją się, bezpiecznie siedząc na widowni. I tak naprawdę do
końca nie wiadomo czy ktokolwiek z nich jest "gorszy". Zawsze może się
okazać, że przy baczniejszym spojrzeniu W GÓRĘ nagle wyłoni się nam
obraz wpatrzonego w nas okularnika z kijkiem-szturchańcem w ręku,
który... przymierza się własnie szturchnąć nas samych!


> z Toba raczej dyskutowac nie bedzie :-), ale sa jeszcze inni,
> owszem, chcacy pomagac, ale w tej pomocy nieskuteczni,... bo
> jak pomoc zakompleksionemu pajacowi pomagajac
> [pietnastoletniej dziewczynce]...

I tu wyłania się pytanie, czy nasze założenia są słuszne. Tkwią one
bowiem korzeniami w poważnych problemach rodzinnych piętnastolatki, do
których, w pierwszym momencie wielu podchodziło ... no, nazwijmy to -
'normalnie'. Na tym polegała sztuczka cyborga, że przebrał się za bogu
ducha winne dziecię obarczone straszliwym balastem
miedzypokoleniowym - tani, oszukańczy chwyt, na który złapało się
wielu. Przecież to fantastyczne pole do popisu - WSZYSCY, w tej
krańcowej sytuacji mieli, subiektywnie rzecz biorąc, "lepsze"
dzieciństwo, "lepsze" warunki rozwoju, "lepszych" ojców i matki.
Anonymus zręcznie zagrał na naszych instynktach społecznych, na
odruchach niesienia pomocy bliźnim (a więc BTW cieszenia się z bycia
"lepszymi" :-)).
Z chwilą jednak, gdy staje się jasne, że jest zakompleksionym pajacem
[FYI :-)) im więcej nas "ponosi", im bardziej okazujemy wzburzenie -
tym nasz eksponat bardziej się cieszy obnażając spróchniałe kiełki],
założeniom trzeba sie przyjrzeć od nowa. Jaki jest cel "pomagania"
cyborgowi? On ani nie chce, ani nie potrzebuje pomagania. On kpi sobie
ze wszystkich (żal mi samozwańczego kijka badawczego, który zdaje się
być ślepy i głuchy), obrzydliwie się onanizując i sliniąc przed
ekranem. Czy warto takiemu pomagać - wątpię.
Natomiast warto wykonać jego psychologiczny portret, co niniejszym
staramy sie uczynić.


>> metoda "schodzenia w dół" w celu zniechęcenia delikwenta
>> jest rujnująca dla grupy.

> NIE CHODZI o znizanie sie... ale m.in. o POZNANIE siebie.
> O niezaprzeczanie faktowi, ze jestesmy omylni, ze jestesmy
> glupi, ze... chcac pomagac, powinnismy bardziej poznac siebie..

Zgadzam sie. Ale jest to dobre w każdym innym, zdrowym przypadku
rozmowy na grupie. Tutaj mamy do czynienia z wielkim oszustwem - gdzie
przez jakiś czas trudno sie połapać czy przekazywane treści mógł
wygenerować umysł pietnastolatki. Obraz, siłą rzeczy, jednak nie jest
spójny - krzyczy dysonansem poznawczym. Ci, którzy dysponują jakimś
doświadczeniem życiowym, po pewnym czasie wiedzą że autorem jest
cyborg - hochsztapler [FYI :-)) IWNP...]... Ale cała reszta błądzi. I
gdzie tu mówić o poznawaniu samych siebie w zderzeniu z takim
zjawiskiem...


> sposobem ROWNOLEGLYM do Twojego jest zaprzestanie
> bulwersowania sie na takie zachowania.

W naszym badaniu obiektu w klatce, również nie ma naszej irytacji.
Jeżeli manifestujemy wzburzenie - robimy to celowo, aby dać pokarm
eksponatowi - zaśmieje się i znów cos pokaże ciekawego... To własnie
daje nam możliwość obserwacji innych, a przy okazji zaglądania w
siebie i doskonalenia się...

>> marzy mi się takie miejsce, gdzie nie będę słyszał jak "dzieci"
>> przeklinają[...]
> Jak i wiekszosci z nas, ale wkroczenie na grupe Anonymusa
> przypomina nam, jak mala jest roznica , jak cienka granica
> miedzy demokracja a anarchia :-(

Niestety masz rację. Nie oznacza to jednak że jesteśmy bezbronni.
Naszym sprzymierzeńcem jest czas i nasza własna wytrwałość. IMCO im
wiecej z nas będzie zdecydowanie opierać się anarchii (również poprzez
rozsądne ignorowanie jej przejawów) osiągniemy kiedyś zbiorowy cel -
dzieci nie będą przeklinać...:-). Fantastyczne przykłady dają nam
badania świadczące o długofalowych zmianach zachodzących w naszym
społeczeństwie pod wpływem (?) zdrowego rozsądku.
Tak więc... systematycznie wzrasta zużycie mydła :-), spada ilość
palaczy papierosów :-), spada spożycie tłustych mięs a wzrasta warzyw
i owoców :-)... przykłady można mnożyć. I dzieje sie to na przestrzeni
lat. Dlaczego? Pewnie dlatego, że ludzie jednak myślą... To samo
będzie się dziać w odniesieniu do działań anarchistycznych, jeżeli
ludzie będą mysleć...

> Zyjac w sterylnych warunkach pozbawilibysmy sie naturalnej
> bariery ochronnej... i w zderzeniu z "zanieczyszczeniem"
> srodowiska, hmmm, tacy "oslabieni" narazeni bylibysmy na
> zwielokrotniony atak "bakterii".

A kto powiedział, że to my mamy sie izolować! My chcemy wyizolować
naszego cyborga - już sam fakt, że nad nim "pracujemy" naraża nas na
bezposrednie zabrudzenie. Ale nie chodzi o to, by sie całkiem chować
za gumowe rękawiczki, tampony i fartuchy. Kontakt z robactwem jest
nieunikniony - wszyscy posiadamy już odpowiednie przeciwciała. Chodzi
tylko o to, by świadomie nie rozprzestrzeniać choroby, nie roznosić
bezkrytycznie i lekkomyśłnie. Z brudami trzeba do kosza, do pieca,
spalić, zniszczyć, niech się nam tu nie rozprzestrzenia zanadto...
Słabych, nieodpornych też jest wielu - co będzie jak się zarażą...?


> jesli jest problem, to trzeba go rozwiazac, a nie przemilczec.
> Jednym z wyjsc jest pokazanie AL, ze nas to "nie bierze", ale
> wlasnie nie poprzez dysputy z nim/nia, ale miedzy soba.

Dokładnie tak. :-))


> Pozdrawiam
> Moncia

Pozdrawiam
Sterpik

***
Zanim napiszesz, pomyśl. Samo używanie klawiatury
szkodzi zdrowiu. [Sterpik - z notatek hrabiego S.]
***