Duch <n...@n...com> napisał(a):

> > A sa jakies rzetelne dowody, ze jest tego wiecej niz w przeszlosci?

> Jest wiecej. Podawane byly statystyki pobic czy aktow przemocy w szkole

To je pokaz! Pokaz i wykaz, ze rzekomy wzrost nie jest wynikiem tak
prozaicznych zjawisk jak demografia, przedefiniowania pojecia "przemoc",
wzrost wykrywalnosci i/lub zglaszalnosci itp. Pokaz i wykaz, bo pustoslowie i
czcze zapewnienia mnie nie interesuja, zwlaszcza od Ciebie.


> A wierszyk - hehe, to jest sendo sprawy - wlasciwie to ze krytykujesz ten
> FAJNY wierszyk,

"Krytykujesz"? To ta Twoja struta mysleniem magicznym i prawicowa propaganda
mozgownica nie zajarzyla, ze ten wierszyk to *satyra*, nabijajaco sie z
szyderczo sparodiowanej w nim postawy konserwatysty-samochwalcy??? Szczyt!
W takim razie sobie zajrzyj do tekstu zrodlowego, w ktorym autor precyzyjnie
wyjasnie - osobnikowie blizniaczo Tobie podobnemu - jakie przeslanie chcial w
tym wierszyku zawrzec.

> swiadczy o tym ze nie rozumiesz zycia. Wlasciwie nie
> to ze nie rozumiesz - przywdziałes sobie wdzianko "kosmopolity" zeby
> byc nowoczesnym - dbasz o image, a nie czujesz zycia.

Oszczedz sobie te protekcjonalne gadki, bo juz dawno przestaly mnie bawic a i
ochoty nie mam, by Ci udowadniac te samooczywista kwestie, ze zadna wyrocznia
tu nie jestes i Twoje prostackie "diagnozy", insynuacje i przyprawiane geby
nie sa warte brudu za paznokciami.

To, ze otwarcie przyznales, ze identyfikujesz sie z mentalnoscia wysmiana w
wierszyku jeszcze jakis czas temu pewnie powaliloby mnie na ziemie poteznym
ROTFLem. Ale do dzis zdazylem tak sie do Ciebie przyzwyczaic, ze chyba juz
niczym nie jestes mnie w stanie zaskoczyc...

A ta Twoja/wierszykowa mentalnosc to smutny przypadek bardzo zaawansowanego
*irracjonalizmu*, ktory w praktyce prowadzi do tego, ze podzielajacy ja
osobnik staje sie zwykla arogancka kurwa moralna, szuja i arcybydleciem.


> Ja sie zgadzam z wierszykiem - moja miejscowosc jest *dla mnie*
> najfajniesza,
> mój dom jest *dla mnie* najładniejszy, kleks mojego dziecka jest *dla mnie*
> najładniejsze, moja dziewczyna jest dla mnie najładniejsza.
> I chciałbym zebym to ja był dla swojego rodzica czy kobity najcenniejszy,
> a nie "jednym z milona".

Tiaaa... Otoz to - skrajna forma irracjonalizmu: samooszukiwanie, myslenie
zyczeniowe i relatywizacja prawdy wynikajace z pomylenia osobistego sentymentu
z kryteriami rzetelnej oceny.


> Jesli odbierasz to jako zasciankowosc - smutne zycie musisz miec,
> pod presją nowoczesnosci i postępu, "kosmopolityzm".

Moj "kosmopolityzm" jest wtornym efektem tak obcego Ci racjonalizmu, ktory to
wprost wynika z mojej osobowosci i posiadanej wiedzy. Nie z zadnej "presji"
czy kreowania sobie imagu.

A jesli juz porownujemy jakosc zycia wynikajaca z naszych roznic mentalnych,
to nie jestem pewien, komu zyje sie smutniej... W koncu te Twoje namietnosci,
obsesje, paranoje, irracjonalizm i dogmatyzm powoduja, ze zyjesz w atmosferze
ciaglego zagrozenia ze strony wyimaginowanych "wrogow", ktorzy rzekomo
przeciwko Tobie spiskuja, probuja Cie oklamywac i Toba manipulowac. Masz
obsesje na punkcie wyszukiwania swoich krzywd, bo przeciez na tylu polach - mi
calkowicie obcych - mozna Cie "urazic". Poczucie, ze musisz za wszelka cene
bronic lub pomscic cos "swojego", co w Twoim mniemaniu jest zagrozone przez
jakichs "Onych" wpedza Cie w obrzydliwa hipokryzje, bo w koncu nakazano Ci
"nastawianie drugiego policzka" i "...odpuszczania swoim winowajcom.". W
dodatku wszelkie niepowodzenia przy tak sztucznie rozdetej samoocenie ("moje
jest najlepsze") musza bardzo poglebiac Twoja frustracje i jeszcze bardziej
oddalac Cie od rzeczywistosci ("skoro moje jest najlepsze, to porazka nie
mogla byc moja wina, lecz jakichs zakonspirowanych wrogow!").


> Swoją drogą - tego typu dylemat ktory podałeś
> - jest to naprawdę ciekawy dylemat duchowy - że tak powiem.

O jakim "dylemacie" piszesz???


pozdrawiam
quasi-biolog

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/