Piotr pisze:

> Teraz to naprawdę udało Ci się wywołać u mnie uśmiech, politowania.
> Nie wiem zbyt dobrze czemu ma Ci służyć ta próba wyjaśnienia,

No widzisz, a ja do końca próbuję wierzyć w człowieka w Tobie. ;)

> jednak sprawa z Weroniką mógłaby wyglądać trochę inaczej.
> Z tego co zauważyłem, od razu wciągnęła się w grupę, zwłaszcza,
> że ma do niej sentyment.
> A niestety ma już ona objawy somatyczne i zaangażowanie się
> w uczestnictwo tu na grupie IMO tylko by ją odciągnęło od
> problemu, z którym chyba jednak powinna się mierzyć jak najszybciej.
> Niestety, ale akceptacja i sympatia bywają troszkę uzależniające,
> zwłaszcza dla osób wytraconych z równowagi i mogą odciągać
> je od faktycznych potrzeb.
> Za tym poszedł by pewnie zmarnowany czas, zaległości w pracy
> i coraz większy stres z tym związany.

Może i masz trochę racji, ale raczej tamtym swoim postem nic byś i tak
nie zmienił. To mniej więcej to samo, co napisać choremu na depresję
"weź się w garść".

Ewa