Użytkownik "Ender" <e...@n...net> napisał w wiadomości
news:hnl6rs$jb8$1@news.onet.pl...
> czerwoniasty pisze:
>>
>> Użytkownik "Stalker" <t...@i...pl> napisał w wiadomości
>> news:hnl5hi$mcv$1@news.task.gda.pl...
>>> Ender wrote:
>>>
>>>>> Jakbyś ty nazwał tę relację dziecko-rodzic, która decyduje
>>>>> o tym, że dziecko nie wybrzydza, tylko bierze się za jedzenie ?
>>>>> Ja to nazywam właśnie 'zaufanie'.
>>>>
>>>> Wiesz, można też powiedzieć, że ma zjeść,
>>>> albo nie urośnie, zasłabnie, nie będzie miało siły się bawić i
>>>> zachoruje.
>>>> Ew. można także zasugerować, że inaczej będą bęcki.
>>>
>>> A tobie sie wydaje, że takie komunikaty to na czym są oparte jak nie na
>>> zaufaniu? :-) Dziecko ufa rodzicowi, że ww. skutki będą miały miejsce
>>> :-)
>>>
>>>> Wtedy jak dziecko zje, to na pewno będzie zarobione,
>>>> bez narażania je na konieczność niepotrzebnego zaufania,
>>>> które może zrobić potem z niego frajera
>>>> i bez zbędnego ryzyka, że może coś stracić ;-)
>>>
>>> Ba, wyżej wymienione przez Ciebie sposoby są jeszcze bardziej oparte na
>>> zaufaniu, bo ile trzeba czekać, żeby sprawdzić, że jak nie bedzie jadło,
>>> to nie urośnie? :-)
>>
>> Ja bym nie szedł w tym kierunku. To takie zaufanie, że jak rodzic
>> podnosi rękę, to zaraz będzie bolało. Ciężko nie zaufać ciężarowi
>> niektórych argumentów ;)
>> To są argumenty, które się odwołują do strachu i niewiedzy,
>> a nie do zaufania. Czyli budowa motywacji negatywnej zamiast pozytywnej.
>
> No niestety, wychowanie to odpowiedni system kar i nagród,
> a nie tylko nagród.
> Odnosząc sie do tego, co wcześniej podniósł Stalker,
> niespełnienie groźby jako oczekiwania bynajmniej nie powoduje,
> że ktoś zawiódł zaufanie w te groźby czy ich realność,
> ale uczy, jak spełnienia tych gróźb uniknąć.
> To są zupełnie inne emocje, których najwyraźniej nie za bardzo rozumiecie.

Ciężko się Ender odnieść do wszystkiego, co tu napisałeś w krótkich słowach.
Cebe - przejmuj pałeczkę ...