Frank Einstein wrote:

> vonBraun pisze:
>
>> Ikselka wrote:
>>
>>> Dnia Tue, 19 Oct 2010 17:48:39 +0200, vonBraun napisał(a):
>>>
>>>
>>>> Też tak macie - czy iść się leczyć?
>>>
>>>
>>>
>>> Widuję niemal codziennie ludzi żyjących wg mojej oceny szczęśliwie,
>>> bo to i
>>> spokój w domu, mających wszystko, a jakos tak... wiecznie skręconych
>>> emocjonalnie, nadętych, złych... Mój dobry humor i pogoda przyprawia
>>> ich o
>>> widoczny stres, stają się jeszcze bardziej nadęci, źli... Chyba nie masz
>>> powodu do udania się na leczenie. Ani ja.
>>>
>> Ok, ale chodziło mi o to także czy oceniasz sie jako osobę całkowicie
>> wolna od nienawiści - czy osiągnęłaś ten poziom zrozumienia który
>> eliminuje przeżycie "na widok" jakies sytuacji (pozornie obojętnej)
>> impulsu agresji, a potem dopiero refleksji.
>>
>> pozdrawiam
>> vonBraun
>
>
> Chyba masz trochę trudności z identyfikacją niektórych uczuć i
> niepotrzebnie dorabiasz do tego zbyt uwarunkowaną logicznie teorię,
> którą nie bardzo zdążasz stosować.
> Nienawiść to jest uczucie raczej stałe do jednego obiektu lub
> wyobrażenia z tendencją wzrostową.
> Natomiast to co opisałeś to raczej zwykła, tłumiona agresja wywołana
> przez jakiś bodziec.
> W obecnym odruchu wygląda to mniej więcej tak, że jakiś bodziec
> bezpośrednio lub w oparciu o już nieświadome skojarzenie wywołuje u
> ciebie pobudzenie (biochemiczne), które przechodzi w agresje.
> Tą starasz się potem wytłumić i wymierzasz sobie karę w postaci poczucia
> winy, porażki itp.
> W klasycznym odruchu Pawłowa wyglądało to najpierw tak, że występował
> bodziec, potem nagroda i pobudzenie. Z czasem sam bodziec wywoływał już
> pobudzenie i pozytywne uczucie spowodowane nagrodą.
> Gdybyś zastanawiał się nad modyfikacją swojego odruchu związanego z
> agresją to swoją nagrodę już znasz doskonale.
> Jest to brak poczucia winy, porażki a więc satysfakcja, także z
> wewnętrznego rozwoju moralnego. Zresztą formę i zakres tej nagrody można
> sobie jeszcze indywidualnie dopasować.
> Także gdy następnym razem jakiś bodziec wywoła pobudzenie, które będzie
> zamieniało się w agresje, to zamiast tłumić je przy pomocy złożonych,
> warunków logicznych (zrozumienia) lepiej chyba wywołać sobie obraz
> nagrody, który automatycznie zneutralizuje pobudzenie.
> Przetworzenie tych wszystkich warunków logicznych które sobie zakładasz
> podczas racjonalizacji jest znacznie wolniejsze od szybko rosnących
> emocji, prawdopodobnie po zastrzyku adrenaliny.
> Mz tak uwolnienie się od agresji mogłoby wyglądać od strony technicznej.
> Inna sprawa czy warto.
> Prawdopodobnie nie masz problemów z agresją, a z tego co mi wiadomo, to
> różne emocje są często ze sobą powiązane. Utrata zdolności do silnej
> irytacji być może prowadzić do utraty zdolności do silnych uniesień czy
> jakiegoś głębszego przeżywania innych uczuć.
> Oczywiście tutaj spekuluję, ale to byłoby logiczne.
>
Nie wstydzę się tego że mnie to wkurza - można to of korz załatwic tak
jak w NLP - czyli tak jak piszesz. Ale to nudne i nic się nie dowiem,
zlikwiduje tylko "problem". Znacznie ciekawsze jest to, że "jednak
wkurza" :-)
Próbowałeś kiedyś dojść jak to się dzieje że coś w zasadzie obojętnego
budzi impuls agresji? Miałeś taka sytuację?
pozdrawiam
vonBraun