Użytkownik "Przemysław Dębski" <p...@g...pl> napisał w wiadomości
news:ccdmdm$ln0$1@mamut.aster.pl...
>
> Użytkownik "Maciej Mąkowski" <m...@o...pl> napisał w wiadomości
> news:ccbsjc$moa$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
> Skoro już taki tytuł, to się podepnę pod wątek. Czytam właśnie
> Jungobiografię, gdzie odnosi się on między innymi do Freudologi
libidowej -
> co prawda nieco po łebkach, jak na biografię i zlepek myśli przystało. Mam
> nieodparte wrażenie, że podejście Junga do tematyki nieświadomości, jest
> nieco bardziej obiektywne od Freudoteori libidoidalnych :-) Nie wiem, być
> może to dlatego, że kolega J. przedstawia wiele "doświadczeń" wykonanych
na
> samym sobie - jego wywody poparte są autopsją, a nie obserwacją i
> zgadywaniem jak u kolegi F. Zresztą, w którymś tam rozdziale opisał, jak
to
> się z Freudem "rozstali" - Freud poproszony o coś z autopsji, zasłonił się
> strachem przed utratą autorytetu. Takie mam wrażenie, że w przypadku pana
F.
> możnaby powiedzieć "szewc bez butów chodzi" :-) No i ta w pewnym sensie
> "analiza" (to złe słowo) nieświadomości przez Junga - znalazłem tam parę
> sentencji po przeczytaniu których chciałoby się rzec - bingo. Ale co
> śmieszne - czytając pana F. owe bingo przewijało mi się równie często :)
Nie
> chcę już pytać - czy wy też tak macie ? :-) Dlatego spytam: Czy wy macie
> odwrotnie ? :-)
>
> Na post po zbóju zaprosił
> P.D.

of kors że mamy
ja cztałem w nocy Junga:
Septem sermones ad mortuos
Siedem nauk dla zmarłych. Napisane przez Bazylidesa w Aleksandrii,
mieście, gdzie Wschód dotyka Zachodu.

http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/opowiesci_wizjoner
skie/jung_septem_sermone
s.htm

i o samopoznaniu:

368 Medytacja i kontemplacja cieszą się na Zachodzie tak w ogóle złą
sławą. Uważa się je za szczególnie naganną formę spędzania wolnego czasu czy
za chorobliwe przejawy zapatrzenia się w siebie. Człowiek Zachodu nie ma
czasu na samopoznanie, nie sądzi również, by mogło ono służyć jakiemuś
rozsądnemu celowi. No bo - jak się z góry zakłada - nie warto poznawać
samego siebie, skoro i tak można łatwo poznać, kim się jest. Człowiek
Zachodu wierzy wyłącznie w działanie, nie pyta o podmiot działania, które
ocenia się podług zbiorowo wartościowanych dokonań. O tym, że istnieje
psyché nieświadoma, publiczność wkrótce już będzie lepiej poinformowana niż
autorytety w tej dziedzinie, ale ciągle jeszcze nie wysnuto wniosków z
faktu, że człowiek Zachodu staje w obliczu samego siebie jako ktoś obcy i że
samopoznanie jest jedną z najtrudniejszych, najbardziej wymagających sztuk.

369 Skoro medytacja zajmuje się obiektywnymi, spontanicznie
uświadomionymi wytworami nieświadomości, to oznacza to, że jednoczy treści
świadome z "nieświadomymi", a zatem obejmuje takie treści, które nie
wynikają ze świadomego łańcucha przyczynowego, lecz - jak się wydaje -
powstały w wyniku procesu nieświadomego. Nie możemy znać psyché
nieświadomej, gdybyśmy ją bowiem znali, byłaby ona świadoma. Jedynie
przypuszczamy jej istnienie, znamy bowiem dobre powody po temu. Część treści
nieświadomych istnieje na zasadzie projekcji, ale projekcja jako taka nie
podlega poznaniu; gwoli stwierdzenia projekcji, potrzeba medytacji, czyli
krytycznej introspekcji z jednej strony, z drugiej zaś możliwie najbardziej
obiektywnego poznania obiektu. Jeśli ma dojść do anamnezy stanu inwentarza
oddanego do dyspozycji podmiotu, niezbędne jest zrozumienie projekcji jako
takich, albowiem zafałszowują one naturę obiektu, poza tym zawierają
fragmenty wchodzące w skład własnej osobowości podmiotu, powinny przeto ulec
integracji. Mamy tu do czynienia z jednym z najważniejszych rozdziałów
długotrwałego procesu samopoznania. W sytuacji, gdy za sprawą projekcji
indywiduum w niedopuszczalny sposób uwikłane zostało w coś obcego, Gerardus
Dorneus nie bez racji poleca zachować bez mała ascetyczną postawę wobec
świata gwoli uwolnienia duszy ze stanu uwikłania i uwięzienia w świecie.
Pomaga w tym "duch", czyli pęd do poznania samego siebie, i to poza wszelkim
złudzeniem spowodowanym przez projekcję.

370 A zatem unio mentalis ujęta w języku alchemicznym i psychologicznym
stanowi akt "cognitio sui ipsius", akt samopoznania. Atoli - wbrew
współczesnym uprzedzeniom - poznanie samego siebie nie jest równoznaczne z
wiedzą o "ja", alchemik pojmuje bowiem Jaźń jako substancję niewspółmierną
wobec "ja", ukrytą w ciemnościach ciała - substancję tożsamą z imago
Dei[27]. Pogląd ten w pełni się pokrywa z indyjską ideą Puruszy-Atmana



http://www.gnosis.art.pl/e_gnosis/w_labiryncie_duszy
/jung_mysterium_coniunct
ionis02.htm





czytam i fruwam sobie po mojej jaźni

niczym jaskółka nad łąkami Arles

przymykam oczy kiedy blask mnie oślepia

i grzeje słońce Boga



dlaczego nikt nie słucha mądrych ludzi?

dlaczego nikt nie widzi przyczyn?

czy naprawdę trzeba się tak taplać?



teraz będe robił pranie



tyt.



buziaki for everybody