Użytkownik "Nixe" <n...@i...pl> napisał w wiadomości
news:bhlnvb$shi$1@news.onet.pl...

> Naprawdę potrafisz wybaczyć komuś, kto skrzywdził Cię niesprawiedliwie,
nie
> zamierza za to przeprosić i nie wykazuje żadnej skruchy? Jeśli tak, to
> szczerze Cię podziwiam. Ja nie potrafię. A zresztą nie widzę powodu, dla
> którego miałabym to zrobić.

mmmm.... lubię być podziwiany ...;-)))) a tak poważnie - nie znam rodzica,
który zawsze, przez całe życie dziecka był w stosunku do tego dziecka "w
porządku" a wtedy gdy nie był w porządku zawsze to zauważył i przeprosił.
Liczy się zawsze pełen bilans - jesli rodzic w naszej ocenie był ok. i jego
"niesprawiedliwe", krzywdzące postepowanie było sporadyczne to nawet jeśli
nie zauważył tego bądź ocenia to inaczej niż my i nie czuje skruchy to
uważam, że spokojnie mozna mu to wybaczyć pamiętając o ułomności naszej
wspólnej, ludzkiej natury. I dlatego trzeba im, rodzicom to wybaczać,
pamietając jednocześnie, że nam też taką cenzurkę ktoś wystawi i Boże broń
abyś kiedyś od własnego dziecka usłyszała: " nie mogę Ci tego wybaczyć!!!"

> Nie zgadzam się. Przeprosiny mają być tylko i wyłącznie za uderzenie w
twarz,
> które to uderzenie było reakcją_absolutnie_nieadekwatną do występku
dziecka.
> Natomiast za sam występek, dziecko powinno być w jakiś sposób ukarane, na
> pewno trzeba z nim porozmawiać, ale to wszystko należy już do rodziców
> dziecka, a nie do wujka.

No to tu się różnimy, przeprosiny w jakiejkolwiek formie będą tu wg mojej
oceny działalnością destrukcyjną dla psychiki dziecka. Dziecko ma już
dzisiaj spaczony pogląd na relacje dorośli <->dzieci. Przeprosiny (bez
względu na swoją zasadność czy też jej brak) spowodują utrwalenie
przekonania o własnej bezkarności. Przypomina to kiepskie komedie, gdy
gangster strzela do policjanta a ten zanim odda pierwszy strzał musi
trzykrotnie ostrzec go krzykiem, że strzeli, następnie oddać strzał
ostrzegawczy i dopiero wtedy ... policja pokryje koszty jego pogrzebu i
ufunduje rentę dla wdowy i dzieci. Stary problem zasad obowiązujących ludzi
kulturalnych i na poziomie i braku zasad wśród ludzi prymitywnych i bez
kultury.

> Zgodzę się tylko z jednym - było to spontaniczne, ale w żadnym wypadku
> prawidłowe. Nie twierdzę, że to, co zrobiła dziewczynka powinno być
> pozostawione bez oddźwięku, bez konsekwencji, bez tłumaczeń, ale po prostu
> nie potrafię zrozumieć, jak cywilizowany, dorosły człowiek może uderzyć w
> twarz dziecko za to, że został obrażony. Pół biedy, jeśli tego pożałuje,
ale
> tłumaczenie, że był to prawidłowy odruch trąci mi po prostu jakimś
> zwyrodnieniem. Czy uważasz, że takie załatwianie problemów powinno być na
> porządku dziennym? Czy sam również w taki sposób rozwiązujesz konflikty?
> Po prostu nie mogę uwierzyć, jak można twierdzić, że wujek uderzając w
twarz
> swoją siostrzenicę postąpił właściwie.

Tiaaaa.... zwyrodnialec jestem i tyle. Ciekawe czy moje dzieci to
potwierdzą - czas pokaże. Mimo Twojej oceny nadal podtrzymuję, że postąpił
bym dokładnie tak samo jak wujek. Jego reakcja była prawidłowa. Alternatywą
była reakcja "dorosła": wzięcie za kołnierz gówniary, wystawienie za drzwi
wejściowe i zakazanie powrotu (tak bym postąpił z człowiekiem dorosłym).
Niestety jak już pisałem wcześniej wujek jest ewidentnie osoba myślącą i
odpowiedzialną i natychmiast pomyślał o konsekwencjach takiego postępowania:
albo wywala za drzwi zarówno gówniarę i jej matkę (a swoją siostrę) albo
liczy się z konsekwencjami wystawienia samotnego bachora rozemocjowanego i
rozżalonego postępowaniem tego debila i kretyna wujka. Wiadomo, może takie
dziecko np. wpaść pod samochód albo tramwaj. A co do sugerowanych tłumaczeń
to rozumiem, że należało kulturalnie powiedzieć "Kochanie, nie mów tak, to
nieladnie tak mówić do doroslego. Ja dlatego Ci nie pozwoliłem ... bo
uważam, że ... . Nie powinno to wywołać takiej reakcji u Ciebie.". No cóż
ja pozostanę przy swojej wersji, a Ty ... tłumacz.

Jeszcze raz zapytam "stworzyciela" wątku o reakcję dziecka na otrzymany
policzek.

Pozdrawiam nadal serdecznie

zwyrodnialec
Slav