Olaf Frikiov Skiorvensen <B...@i...invalid> wrote:
> Wcale nie przypadkiem, dnia 08 May 2018 20:00:02 GMT
> doszła do mnie wiadomość <5af201c2$0$672$65785112@news.neostrada.pl>
> od XL <i...@g...pl> :
>
>> Jego ,,Homo electronicus" powala!
>> Polecam!
>
> Sedlak, pamiętam, mnie też powalił na kolana:
> http://mlodyfizyk.blox.pl/2011/10/Ksiadz-Sedlak.html

Polecam pewien komentarz pod wypocinami z linka:

,,11.11.2011
Obrzydliwe jest praktykowane na tym forum mieszanie naukowców z błotem
pośmiertnie. Tak było nieco wcześniej z Gryzińskim, tak jest teraz z
Sedlakiem. Tym bardziej, że zainspirowane artykułem w Gazecie Wyborczej,
dalekiej wszak od naukowości. I nic to, że dyskutant przyznaje, że nie
przeczytał żadnej książki Sedlaka starczy mu, że pisało w gazecie, i
zapewne przekonanie, że dokopać KUL-owi jest w dobrym tonie.
Równie wstrętne jest także zamierzone kłamstwo. Informacja o niskiej randze
naukowej wydziału KUL, na którym kiedyś pracował ks.prof.Sedlak, a teraz
prof. Józef Zon, nie jest prawdziwa. Wydział Filozofii KUL (a nie
Matematyczno Przyrodniczy!) został sklasyfikowany na 3 miejscu w Polsce.
Mieści się on w 1. (najlepszej!) grupie ministerialnej klasyfikacji
jednostek naukowych - Grupa N3 w
[a=URL]www.nauka.gov.pl/fileadmin/user_upload/Nauka/
Sprawy_Nauki/20110105_Kategorie_jednostek_naukowych.
pdf[/a].
Wydział Matematyczno-Przyrodniczy jest stosunkowo młody, za czasów
ks.prof.Sedlaka jeszcze nie istniał.
Sposób relacjonowania na tym forum poglądów prof. Zona na (za)wartość
publikacji ks.prof.Sedlaka jest stronniczy. Wystarczy zapoznać się
(rzetelnie!) z publikacjami prof.Zona (ucznia ks.prof.Sedlaka) na temat
bioplazmy, by dowiedzieć się, że problem bioplazmy stawia on jako
zagadnienie czysto przyrodnicze, mianowicie: czy plazma fizyczna może
istnieć w organizmach? Choć przytacza rzeczowe argumenty na rzecz tej
hipotezy, nie wyklucza jednak możliwości, że nie uda się jej potwierdzić.
Fakt, że Zon docenia rolę języka metaforycznego w uprawianiu nauki, nie
usprawiedliwia jednak w żadnym wypadku sformułowania, iż brnie on jeszcze
dalej w bioplazmę. Zon na stronie 197 cytowanej tu pracy
[a=URL]www.kul.pl/files/57/pracownicy/zon/bioplazma/
Jozef_Zon_Bioplazma_ksiazka.pdf[/a]
pisze: Tak więc jeśli się przyjmie za słuszne przeprowadzone wyżej
rozważania i obrazowe sformułowania Sedlaka, w których odnosi się on do
bioplazmy, i gdy zostaną one potraktowane jako wyrażenia metaforyczne, nie
powinno to umniejszać ani ich heurystycznej wartości, ani wartości wkładu
Sedlaka w poznawanie życia. Wyrażenia te spełniałyby swą ważną rolę poprzez
ukierunkowywanie badań. W żadnym razie nie można jednak poprzestać na
metaforyce plazmowej. Po tej wstępnej fazie powinny nastąpić inne istotne
kroki, jak: szczegółowo formułowanych hipotez, doboru metod testowana
empirycznego, rewidowania wstępnych założeń i wbudowywania" uzyskanych
wyników w kontekst teorii biofizycznych.
Nie przynosi Autorowi(ce?) bloga zaszczytu dywagowanie na temat organizacji
nauki na KUL. Nie ma bowiem nic zdrożnego w tym, że wydział, na którym na
serio uprawia się filozofię, utrzymuje także fizyków i biologów. To wręcz
konieczny warunek rzetelnego uprawiania filozofii, zwłaszcza filozofii
przyrody. Nauczanie fizyki i biologii studentów filozofii oczywiście nie
jest profilowane na samodzielne prowadzenie kosztownych prac
eksperymentalnych, ale czyni ich zdolnymi do pojmowania istoty
światopoglądowych i filozoficznych konsekwencji odkryć nauk przyrodniczych.
Nie zaszkodziłoby zresztą Szanownemu Gronu Młodych Fizyków liźnięcie nieco
filozofii, w tym chrześcijańskiej, a także podstaw teologii. To nie boli.
Śmieszne jest przekonanie niektórych uczestników o własnej wszechwiedzy i
nieomylności, w tym także łatwość wypowiadania opinii o teologii i nauce
Kościoła i ubliżanie od idiotów komuś kto, z pewną pokorą, zgłasza
wątpliwości i prosi o wyjaśnienie. Dla takich mędrców niech karą będzie ich
własna megalomania.
I jeszcze jedno. Autora(kę?) dziwi niezrozumiała estyma jaką cieszy się w
Polsce ks.prof.Sedlak. Proponuję zapoznać się (rzetelnie!) z Jego
życiorysem, chociażby przeczytać np. Jego wspomnienia, albo relacje ludzi
którzy Go osobiście znali, to może się rozjaśni, czym można w życiu
zasłużyć na szacunek, będąc nie tylko profesorem, ale i księdzem. W GW o
tym nie piszą. ,,

--
XL