Dnia Mon, 25 Jan 2010 21:55:38 +0100, Paulinka napisał(a):

> Inaczej. Może się spotkać dwoje ludzi, którzy razem sobie złożą
> obietnicę i zrobią wszystko, żeby pokusy (przystojni weterynarze i
> przepiękne psycholożki) nic w ich związku nie zmieniły. Do tego trzeba
> jednak Ender dojrzeć.

Ze ślubem to nie jest dokładnie tak. Ludziom dojrzałym i autentycznie się
kochającym ślub nie jest oczywiście potrzebny do tego, aby mieli pewność
swej lojalności nawzajem - w ich przypadku jest on potrzebny raczej
otoczeniu, społeczeństwu, które od tej pory wie, ma jasność, jak ich
traktować, tzn jako pełnowartościowy element. I dlatego wobec społeczeństwa
go sobie składają.
Ślub jest potrzebny jako ograniczenie nazwijmy to swobody wyboru między
wiernością a niewiernością ludziom niedojrzałym, o nieugruntowanej
mentalności, nie znającym się dobrze lub po prostu lekkomyślnym - na
których społeczeństwo w momencie zawierania przez nich związku jeszcze nie
może w pełni polegać, bo dopiero się okaże, czy ich intencje są trwałe i
mocne oraz skuteczne. Na takich ludzi ślub działa dosyć skutecznie, właśnie
jako zewnętrzne zobowiązanie, uczynione wobec innych. Sa typy, które
działają dobrze tylko pod wpływem zewnętrznie narzuconych zasad.
Czyli tak czy inaczej ślub jest potrzebny zawsze, albo samemu
spoleczeństwu, albo samym ludziom dla ich zakładanego dobra, a przez to
znów dla społeczenstwa.
--

Ikselka.