> Jak sobie poradzic z ostatecznoscia, z koncem malego kociego istnienia?
> Jak spojrzec kotu w oczy i odwiezc go tam skad juz nie wroci?
> Czy zrobilibyscie to sami, czy poprosilibyscie innych?
> Tak bardzo boli kazda godzina... jeszcze kilka dni, moze tydzien. Wydluzam
> pozegnanie, ale to nie staje sie w zaden sposob latwiejsze.

Przezywalem to w zeszlym roku, tez przed gwiazdka.
Czekalem tak dlugo jak sie dalo, w koncu pies przestal chodzic...
trzeba bylo podjac ta decyzje ale bolalo bardzo... nigdy bym nie przypuszczal,
ze az tak...

> Jeszcze jest. Patrzy, mruczy...
> Chcialabym, zeby sam odszedl, ale to trwa zbyt dlugo...
> nie umiem mu patrzec w oczy...

Chcialem sam pojechac, czulem ze jestem mu to winien, ze mi ufa
i nie moge o zawiesc. Zdanie sie na kogos innego sprawiloby mu bol.
I mnie - za moj egoizm wynikajacy z tego ze sam sie boje.
Najgorszy moment kiedy jest juz po... ja wiem ze to koniec a on
jeszcze nie... patrze w jego oczy i widze ze powoli sie zamykaja...
Ostatni uscisk i placz. Prawdziwy, szczery. Jeszcze z kwadrans
siedzialem w samochodzie zanim bylem w stanie ruszyc i jechac
bez celu.

Wydaje sie, ze to "tylko pies" ale to "az przyjaciel, zywa, czyjaca istota,
ktora przez lata towarzyszy codziennym sprawom, radosciom i smutkom...

> przepraszam

Musisz to zrobic sama, jesli wiesz ze to juz konieczne.

> Jo.
> :(((

--
-=Pozdrowionka=-

Wilczek
w...@w...pl <|> http://www.wr.pl
ICQ: 4017758 <|> GG: 75722