Milosc to podobno sztuka kompromisow.Juz chyba cos pisalem o kompromisach w
milosci i zebralem za to "baty" he he. Nie ma dwoch idealnie pasujacych do
siebie osob (no albo naprrawde zadko).I czesto cos tam nie zaskakuje tak jak
powinna.No a jesli sie kocha to warto dopracowac to co mozna.Wlasnie,co
mozna.Sa jakies granice owego kompromisu i tych poswiecen.To sie samemu
czuje i Ty sama powinnas to wyczuc.Jak daleko mozesz sie posunac by to nie
sprawilo ze sama zle sie poczujesz.Kiedys bylem zakochany (jak to zabrzmialo
he he),zakochany wydawaloby sie do szalenstwa i bylem sklonny zrobic
wszystko (naprrawde wszystko) by utrzymac te milosc.Bylem zaslepiony to fakt
i w tym swoim zaslepieniu zlamalem wszystkie zasady jakie do tej pory
mialem.Zlamalem je w "imie milosci." To troche bardziej skaplikowane niz sie
wydaje,w kazdym razie zrobilem wiele rzeczy kompletnie wbrew sobie i swojej
naturze po czym gdy zwiazek sie rozpadl pozostalo mi tylko wielgachny dol i
poczucie ze wszystkie moje wysilki poszly na marne,ze sie "zeszmacilem" i
nic z tego nie mialem. Kolejna sprawa jest dla kogo sie poswieca cos. Ja
trafilem na kompletnie niewlasciwa osobe (no ale jak sie kocha to sie
pewnych rzeczy nie widzi). Poza tym ktos kto Cie naprawde kocha nie bedzie
wymagal od Ciebie poswiecen ponad Twoja miare. Moral z tego taki,sa pewne
granice i Ty sama je wyznaczasz.Nie wolno robic nic wbrew sobie bo jesli
milosc wymaga takich poswiecen to to chyba nie jest w takim razie milosc.

Obecnie szczesliwie juz zakochany Naveed :-)