"Trybun" <c...@j...ru> wrote in message
news:5b6e9605$0$673$65785112@news.neostrada.pl...
> W dniu 2018-08-11 o 01:16, Pszemol pisze:
>> "Trybun" <c...@j...ru> wrote in message
>> news:5b6d95d4$0$597$65785112@news.neostrada.pl...
>>>>>>> Tylko z twojego punktu widzenia, niestety.
>>>>>>
>>>>>> Nie tylko z jego punktu widzenia - z mojego także.
>>>>>
>>>>> Współczuje.
>>>>
>>>> Ale czego tu współczuć?? Że podoba mi się niereligijny pogrzeb?
>>>
>>> Wiary że po zakopaniu zwłok do ziemi wszystko się skończyło.
>>
>> To tak jak byś współczuł dorosłym że porzucili dziecięcą wiarę w Św
>> Mikołaja.
>
> Nie, nie tak.

Nie? Jesteś pewny? Twoja wiara w życie po życiu, którego
nikt żywy nie doświadczył przecież i nie mógł z definicji
Ci zrelacjonować nie różni się od wiary dziecka w Mikołaja.
Ot, miłe, błogie uczucie magii, fascynacji, tajemniczości...
Niektórzy z tego wyrastają, nawet gdy są "zarażeni" tym
pomysłem przez religijnych rodziców i zostają ateistami
w wieku dojrzałym a inni tkwią w infantylnych wierzeniach
aż do swojej śmierci.

> Poza tym znasz dzieciaka który wierzy w Św Mikołaja?

Oczywiście że większość małych dzieci wierzy w Św Mikołaja.
Nie bądź śmieszny...

>> Czyli według Ciebie po co "znosimy te ciężary"?
>> Jaki jest dla Ciebie sens egzystencji na Ziemi?
>
> Nie mam zdania na ten temat, zwykła hodowla bądź poddawanie
> jakimś próbom. Ciągle jestem na etapie poznawania tego sensu.

Naprawdę? :-) Opisz ten proces poznawania sensu...
Skąd bierzesz dane na ten temat? Jak poznajesz "boga" który Cię hoduje?

>> Radość życia! Piękna przyroda!
>> Codzienne ludzkie pozytywne doznania: czy to satysfakcji
>> czy miłości czy też innych przyjemnych uczuć, dużych i małych.
>
> Ale zdajesz sobie sprawę że to wszystko zależy od stanu umysłu? Trochę
> mniej endorfin i już to co wcześniej wywoływało wręcz euforię staje się
> przykrym doznaniem..

Nie przeżyłem tego - opisz proszę na jakichś przykładach...

>> Nie muszę sobie wymyślać jakiegoś sztucznego wielkiego
>> sensu pełnego patosu aby czuć się komfortowo w swojej skórze.
>> Zastanów się lepiej czemu Ty musisz sobie tak swój sens życia tłumaczyć.
>
> Dlaczego ja muszę wymyślać, - może wszystkie te radości i smutki życia
> przeżyłem i zastanawiam się co dalej..

Nic dalej... właśnie nic. Przeżyłeś życie, skończy się, zgaszą światło i
tyle.
Po śmierci będzie się mnóstwo rzeczy działo, z tym że te rzeczy już
nas, nieżywych, nie będą dotyczyć.

>> A nie wpadło Ci przypadkiem do głowy, że życie wieczne, to po
>> śmierci, jest zupełnie bezcelowe i bezsensowne?? Po co to komu?
>
> Nie, nie wpadło. Myślę że tylko wtedy miałoby sens, i to wtedy to my sami
> nasza osobowość byłaby dla nas/siebie panem.

Nie rozumiem tego - możesz mi wyjaśnić dlaczego nie widzisz sensu
w życiu czasowo ograniczonym, tu na ziemi, a widzisz sens w życiu
nieskończonym, tym po śmierci, tym o którym nie masz bladego
pojęcia jak wygląda i czym się będzie cechowało??