Użytkownik Juhas napisał:
> Cześć. Jestem tu pierwszy raz, nazywam się Adam i mam niespełna 20 lat.
> To tyle wstępu.

Cała historia jest troszkę dziwna - wysłałeś kilka postów, ale cały czas
utrzymujesz, że nie masz czasu opisać o co chodzi z jej matką i nią
samą. Słowem żadnych konkretów, które ułatwiłyby tutejszym ludziom
udzielenie jakiejś rady. Mnie wyglądasz na pospolitego troll'a. Ale z
grzeczności przyjmę, że nim nie jesteś.
Wiem jedno - drastyczne sytuacje wymagają drastycznych działań -
propozycja eTaTy jest niezłym przykładem. Przyjmując, że sytuacja jest
taka, jak ją przedstawiasz, to musisz być przede wsystkim bardziej
zdeterminowany, niż ona. Nie możesz stosować jedynie półśrodków, jeśli
nie zamierzasz zawiadomić matki, bo czegoś się boisz, to już podpisałeś
się pod jej wyrokiem. Rozumiem, że nie tylko ty wiesz o sprawie
(kolezanka, która ma ją wyciągnąć z domu) - zacznijcie działać wspólnie.
Jeśli już zupełnie nie będziesz wiedział, co robić, nie wahaj się
zadzwonić na pogotowie. Jeśli przy poprzednich próbach samobójstwa
interweniowali, będziesz miał dużo mniejsze problemy z przedstawieniem
im problemu. Nigdy nie miałem takiego problemu, więc nie dam ci żadnych
bardzo konkretnych rad - jeśli sam nie dajesz sobie rady, nie możesz bać
się wysłania jej do specjalisty. I proszę - jeśli masz odpisać, że z
jakiś powodów nie jest to możliwe, to już lepiej nic nie odpisuj.

Powodzenia
dav

ps. Wpadnij tu jeszcze kiedyś - (wiem, że zabrzmi to okropnie -
przepraszam) - mam nadzieję, że opiszesz wszystko od początku do końca,
a przez to będziesz nieocenionym żródłem informacji dla ludzi z podobnym
problemem w przyszłości.