"T.W." <t...@w...pl> wrote in message
news:c9rsea$jrs$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
> Proponuję małą zabawę:
> wygrzeb z szuflady indeks, wykreśl (delikatnie ołówkiem) przedmioty
> ogólne (wszystkie ekonomie, polityki, filozofie, statystyki, języki
> obce, WF-y ...itd),
> odejmij przedmioty pseudozawodowe, które w praktyce zawodowej do
> niczego Ci się nie przydały ( każdy kierunek ma mnóstwo takich,
> podnoszących wagę przedmiotu studiów, takie rozważania o d...
> Maryni ),
> spisz na kartce pozostałe (tzn. to, co naprawdę jest Ci potrzebne w
> Twojej pracy)
> Teraz dodaj liczbę godzin + praktyki (odliczając godziny spędzone na
> piwie) + pewną ilość czasu na naukę własną.
> Pamiętaj tylko, żeby pracę własną liczyć realnie, tzn. jeśli jakiś
> przedmiot prowadzony był przez "piłę" albo "świra", to policz czas,
> jaki byłby potrzebny, gdyby profesor był normalny.
>
> Ile Ci wyszło?
> Rok? Półtora?
> Zaznaczam, że mam tu na myśli _naukę zawodu_ a nie wykształcenie
> ogólne i poszerzanie horyzontów.

Mnie przy takim liczeniu wychodzi okolo 4 lat. A moze nawet cztery i pol.
Pamietam jak po przejsciu ze szkoly na studia cieszylem sie, ze nie ma
tam tych wszystkich nic mnie nie obchodzacych przedmiotow, tylko
matematyka, matematyka ...

Najwieksza strata czasu bylo szkolenie wojskowe. Filozofia byla jeden semestr,
jakies lektoraty nauk politycznych jeden semestr (ale i tak prawie nikt na
nie nie chodzil; trzeba bylo podpisac jakas liste obecnosci jednorazowo
w kilku kratkach). Z WF-u bylem zwolniony ze wzgledu na zlamanie reki,
ktore przwdopodobnir z powodu wady kliszy rentgenowskiej wyszlo na zdjeciu
jakos okropnie. Jezyki obce - angielski i rosyjski - to w moim zawodzie
jedna z podstawowych rzeczy.

Pozdrowienia,
Michal

--
Michal Misiurewicz
m...@m...iupui.edu
http://www.math.iupui.edu/~mmisiure