Panslawista-dla mnie rozwiazaniem moglaby byc to ze,naprzód odepchnac
wszystkie ulatwienia,znalezc sie w kosmosie tak bezdennym,jak tylko to
dla mnie mozliwe,w kosmosie o zasiegu maksymalnej mojej swiadomosci,i
doswiadczyc tego ze jest sie zdanym na wlasna samotnosc i wlasne sily-
wtedy dopiero gdy otchlań,której nie zdolales okielznac,zrzuci cie z
siodla,siadz na ziemi i odkryj na nowo trawe i piasek.Aby dzieciństwo
stalo sie dozwolone,trzeba dojrzalosc doprowadzic do bankructwa.Bez
blagi,ale to nie dzieciństwo dziecka,tylko trudne dzieciństwo
doroslego.