Pewnego dnia, "Pajonk Hfat" <m...@k...net.pl> na pl.sci.psychologia
napisał(a):

>emocjonalny charakter wypowiedzi. Zabarwia ja w pewnym sensie emocjonalnie,
>dodaje jej wyrazu i sily. Wiem ze to moze primitywny sposob, ale dla ludzi o
>ubogim slownictwie to jedyne wyjscie......

Wiesz Pajonk ja nie posluguje sie wyrafinowanym slownictwem a jednak
staram sie nie wyrazac i raczej sie udaje - moze czasem w myslach, ale
to naprawde leca tam "joby", tyle, ze trzymam je w 99% wlasnie w mozgu
:)) Owszem, w chwilach wielkiego wzburzenia zamrucze sobie cos pod
nosem... Ale to chyba dla wlasnej satysfakcji :)
Gdy moja wypowiedz ma byc emocjonalnie zabarwiona to.. jest podobna do
syczenia zmiji, jadu weza (albo odwrotnie :) ).. whatever. W kazdym
razie interlokutor od razu widzi/slyszy co jest grane i mysle, ze to
jest lepsze od rzucacnia *urwami i innymi tego typu slowkami.

A juz o tym o czym Bozenka wspomniala - te slowa jako znaki
przestankowe.. takich ludzi po prostu mi szkoda.
Co ciekawe - znam takich, ktorym inteligencji odmowic nie mozna a jednak
zdania w rodzaju "Wiesz, kur*a, co ten ch*j wczoraj zrobil? Rozj**al
samochod i nie przyszedl na spotkanie" - lekarz na stazu. Nie do
poznania z czasow liceum :(
pzdr.


--
Bartek
b...@k...kalisz.pl

...There are no bugs, only unrecognized features.