>
> Nie polecam państwowych psychologów !!!!!!!!!!!!!!!

Jasne, ja też nie (choć może istnieją dobrzy, ISTNIEJĄ???!!!) Nie trafiłam
póki co na takiego (Olsztyn). Jak się jest nauczycielem, jak ja i zarabia
720 złotych i robi jakieś tam studia podyplomowe, żeby nie zgnuśnieć
(żebrając w gminie o dofinansowanie) i czasem chce się kupić książke (Boże,
czasem!!!), juz o płycie nie wspomnę, ani o ładnych ciuchach (zaraz sie
zestarzeję i po co mi one), ani o kosmetykach (ładniejsza nie będę), to jak
tu do cholery iść do takiego psychologa, do jakiego bym chciała. To okrutne
i niesprawiedliwe, że jakiś tam pan/pani (ą, ę) po Laboratorium (a jakże -
szkole dla snobów) bierze za wizytę tyle, ile wydaję na żarcie przez 2
tygodnie. Jak to mozliwe, że zdrowi będą tylko ci, których będzie na to
stać? Co z resztą?? Byłam kilka razy u pani psycholog państwowo, gdy miałam
wściekłą anoreksję na przemian z bulimią kilka lat temu i to i ta kobieta
tak strasznie mnie rozczarowała... Długo nie szukałam żadnej pomocy,
(czytając sobie książki psychologiczne i rozwiązując znalezione u koleżanki
testy - tylko jak tu siebie samą zdiagnozować??); teraz znów próbuję.
Znalazłam kilka osób (zachwalanych przez moja koleżankę psychologa,
pobierającą nauki w sławnym Laboratorium), ale - za drogo dla mnie. W końcu
pójdę do psychiatry (państwowo), dostanę leki (jakie to proste) i tyle
będzie z rozwoju mojego życiowego, z uzyskania wglądu w swoje problemy. A
chodzi mi tylko o to, żeby mniej cierpieć.
Pozdrawia amanita ciągle w dołku.
>
>