Robotnice, tworzące trzon rodziny pszczelej,
są najmniejsze ze wszystkich trzech postaci pszczół.
Dł. ciała robotnicy wynosi 12-15 mm, a jego ciężar
średnio 100 mg. W kilogramie pszczół znajduje się
około 10 tys. robotnic, jeśli jednak waży się pszczoły
rojowe, które wychodząc z ula zabierają do wola
spory zapas miodu, trzeba liczyć, że na kilogram
wchodzi ich około 7 tys.
Długość życia robotnicy ulega dość znacznym wahaniom,
w zależności od pory sezonu; robotnice, które wygryzają
się z komórek wiosną i latem, żyją przeciętnie 36-40 dni,
a przy wytężonej pracy w polu - nie dłużej niż 4 tygodnie.
Natomiast pszczoły, które wygryzły się jesienią, mogą żyć
6 do 9 miesięcy.
Robotnice zaczynają wylatywać w pole około 15-20 dnia
życia, czasem wcześniej. W lecie pełnią pracę zbieraczek
aż do końca życia. Pszczoły lotne stanowią 30 do 60 %
wszystkich robotnic wchodzących w skład rodziny.
W poszukiwaniu nektaru i pyłku robotnice mogą lecieć
na odległość nawet 3-4 km od ula, ale wtedy przynoszą
mało surowców. Najwydajniej pracują, gdy odl. pomiędzy
ulem a kwitnącymi roślinami wynosi nie więcej niż 1,5-2 km.
Większość pszczół zbieraczek przynosi do ula albo nektar,
albo pyłek; pewna jednak ich część zbiera równocześnie
nektar i pyłek. Pszczoła zbieraczka dokonuje dziennie
8-10 lotów, każdy z nich trwa około godziny.
W czasie jednego lotu zbieraczka odwiedza zazwyczaj
rośliny jednego gatunku i na obficie nektarującej roślinie
jest jej "wierna" do póki ów proces się nie zakończy.
Warte uwagi jest to, że np. w czasie kwitnienia sadów
pracuje ona stale na 1-2 drzewach.
Miodek zabierany do wola służy jako pokarm podczas
lotu, a także do zwilżania pyłku strząsanego z pręcików,
co ułatwia formowanie z niego obnóża.
Prócz nektaru lub spadzi (słodka ciecz pojawiająca się
na liściach i gałązkach niektórych roślin) pszczoły zbieraczki
znoszą do ula lepkie substancje balsamiczne z pączków drzew;
wchodzą one w skład kitu pszczelego, którym pszczoły
powlekają wnętrze gniazda. Wiosną i latem pszczoły lotne
przynoszą także wodę, bowiem zapotrzebowanie nań
w okresie karmienia czerwiu jest duże. Jedna rodzina
pszczela może zużyć od 100 do 200 g wody dziennie.
Chętniej biorą wodę z lekka ogrzaną aniżeli zimną,
dlatego korzystają z płytkich kałuż czy leniwie sączących
się strumyków.

Pozdrawia przed obiadem boletus