Tankodoru:
> Druga jest odrzucenie pogoni za sukcesem, lecz w swietle
> tego co napisalem o ksztaltowaniu psychiki, konsekwencja
> takiej decyzji jest syndrom "looser`a". Wspanialosc psychicznej
> homeostazy gwarantuje wytworzenie przez psychike calej gamy
> mechanizmow obronnych w postaci racjonalizacji, intelektualizacji,
> marzen, ktore nie pozwalaja "looser`owi" czuc sie przegranym.

Cytuje co prawda jeden z najciekawszych (IMO) fragmentow Twego
opracowania, ale chcialbym o czyms innym.

To co piszesz o Amerykanach, m.in. o ich rozdwojonej etyce,
psychice egocentrycznego dziecka o rozbudzonej milosci wlasnej,
paranoicznym strachu przed innoscia wartosci to oczywiscie
prawda.

Jednak..... ogladalem nie tak dawno program w D-Ch w ktorym
m.in. pewien prokurator opowiadal w jaki sposob z 'pokojowo'
i 'milosiernie' uksztaltowanej istoty bezwzglednie przekonanej
o tym iz zabijanie jest niedopuszczane stal sie zwolennikiem
kary smierci.
Wiesz, tak sobie mysle ze dziala to zawsze tak samo, to kwestia
zderzenia z wydarzeniami nad ktorymi czlowiek nie jest w stanie
przejsc do porzadku dziennego, niewyobrazalnymi, destrukcyjnymi
zarowno dla poszkodowanych jak i psychiki tych ktorzy 'stoja obok'.
Jednym z takich wydarzen byl (w tym zwlaszcza dla spolecznosci
USA) 'niezrozumialy', bezwzgledny i szalenczy atak na NY i W.

Szalenstwo...

No i teraz mamy kwestie jakze podstawowa: ktore szalenstwo
potepic a ktore usprawiedliwic?

Pozdrawiam,
Czarek