> dostalem sie na informatyke (troche dziwne, ale to tez bylo moje
> marzenie)... Teraz sobie uswiadamiam, ze to byl blad, bo sobie tam nie
> radze... i co tu zrobic... jestem za glupi zeby zostac informatykiem i
zbyt
> nienormalny zeby zostac psychologiem...

Z tego, co widzę, nie jesteś upośledzony, więc owa "nienormalność" jest
chyba tylko i wyłącznie twoim własnym wymysłem. Zresztą, w tym wieku to
normalne, że człowiek posiada wiele, czasem pozornie sprzecznych,
zainteresowań i wydaje mu się, że jest "nienormalny". Staraj się nie ulegać
magii słów - "nienormalny" znaczy "inny od ogólnie przyyętych standardów", a
więc np: geniusz. "Umysł ścisły" - pojmujący pewne nauki w sposób dający się
kwantyfikować, czyli np: zajmujący się średniowieczną poezją w świetle
języków formalnych... Jak mawiają starzy Chińczycy: "to, co jest napisane,
nie jest tym, co jest, lecz tylko tym, co jest napisane" :-)

Jedna rada na przyszłość - jeżeli interesuje się psychologia i nauki ścisłe,
zwłąszcza informatyka, może powinieneś zainteresować się
(psycho)cybernetyką? Proponuję zacząć od "Cybernetyki i charakteru" M.
Mazura. W miarę dobrze uzmysławia, co można zrobić, dysponująć wiedzą
multidyscyplinarną :-)

Tymczasem

"W wannie historii prawdę trudniej jest utrzymac niż mydło,
i o wiele trudniej znaleźć..." - Terry Pratchett
Cezar "Thanatos" Matkowski
- www.papier.hg.pl -