> Nie wiem czy to jest walka ?
> Podam jeden z przykładów, śmieszny ale prawdziwy:
>
> - jadę autobusem, jest dużo ludzi, duchota - zaczyna mnie "brać" - ciśnie
> mnie w "klacie", łapię powietrze jak ryba, rozglądam się nerwowo i myślę "
> pewnie zaraz upadne.." itp.

- na uwagę zasługuje fakt, ze nigdy nie upadasz...

> - (domniemana walka) za chwilę myślę " i co z tego że mnie dusi, .....i co
> że zaraz upadnę, dam radę..." i tak nie wysiądę, dojadę do końca, nie dam
> się tym durnym myslom.

- osobiście odradzam bagatelizowanie problemów, wrócą z kolegami z
dziesięciokrotną siłą.

> Próbuję ze sobą wtedy rozmawiać, albo wyciągam z torebki notesik i
> ......czytam adresy. :))))))


> Pewnie macie teraz niezły ubaw, ale tak jest.

- dla kogoś, kto tak nigdy nie miał takie objawy mogą być całkiem
niezrozumiałe.

> Zawsze wszystkim bardzo się przejmuję, co gorsze nie potrafię uzewnętrznic
> złości i agresji. Wstrzymuję je w sobie a potem nagle..... boję się jechać
> autobusem.


> Znam ( na pocieszenie) osoby, które maja podobne problemy. W
rzeczywistości
> są całkiem normalne.
>
> Czy to kiedyś minie?

- samo chyba nie.(?) Co gorsze, jeśli tylko będziesz ignorować problemy może
się okazać, że to dopiero początek zabawy w istne piekło.


W takich wypadkach występuje erozja magnezu z organizmu. Jak tego nie
uzupełnisz, to szybko jego niedobory spowodują dalszy spadek odporności na
stres.