Użytkownik "zielsko" <zielsko_p@h2o_wytnij_to_o2.pl> napisał w wiadomości
news:opsmpsv4q76pbbmj@localhost.localdomain...
> Dnia Thu, 24 Feb 2005 19:31:24 +0100, Marsel <n...@p...cos.pl>
> napisał:
>
> [...]
>> Aha, takie piardy.. ;)
>
> Powiedz to tym którzy wyszli w trakcie :>

Pewnie sami do tego doszli skoro wyszli ;)
[..]

No dzieki, teraz jasniej sie wyraziłes :)

> Taki który towaryszy nam także dziś. Coś co może się pojawić gdy ktos
> zapyta Cię czy jesteś gotowy odejść teraz.
Cos Ty, ja nie zapłaciłem jeszcze za telefon.. i takie tam. Dzis nie moge ;)

>Oczywiście bywa bliższy tym którzy są chorzy, a ich choroba kojarzona jest
>z umieranie, Ale czy nie umieramy od urodzenia. Inaczej mam na myśli taki
>ból jaki dopada nas gdy myślimy o naszej śmierci niezaleznie jak blisko
>nas ona jest.
> [...]
> Może nawet nie przed świadomym umieraniem, a lęk, ból, żal (słyszałem w
> płaczu pewnej osoby tak głęboki żal jakby serce pękło trudno mi to opisać)
> na myśl o tym że umrzemy. Czyli nie tyle przed świadomym przeżywaniem, a
> samą świadomością nieuchronności swojej śmierci.

No tak, o to mi tu chodzilo. Ale mysle ze taki lęk moze dotyczyc ludzi,
kórzy nienormalnie przywiazani sa do zycia, którzy patologicznie kochają je.
Jednym słowem są zbyt szczesliwi żeby juz umierac. Jesli tak, to moznaby ich
stosunkowo łatwo wyleczyc, tylko ta etyka znowu.... ;)

A Ty co w sumie zaproponowałbys takiej osobie? Tę medytację?

aha, a ten bol egzystencjonalny to jest rzeczywiscie lęk przed śmiercią?

rs