> dziękuję pani, pani rogulska
> ;)

Polonistka w moim technikum przychodziła
na lekcję obładowana siatkami książek
z przygotowanymi zawczasu fiszkami
kartkami i cytatami. Nie stawiała dwój
częściej niż raz na rok. Nie musiała.
Dla mnie była wtedy "wyrocznią".
Na lekcjach
zapadała "słyszalna" cisza kiedy mówiła.
Kiedy pytała słabego ucznia niszczyła jednym
spojrzeniem każdy odruch śmiechu na sali
reagującej tak na jego niezborne dukanie.

Czasami robiła 10-15 minut wykładu
i wtedy widać było jej "klasę"
(sposób formułowania myśli
przejrzystość, hierarchia i uporządkowanie),
widoczną zwłaszcza w zestawieniu z nauczycielami
przedmiotów zawodowych.

Uczyliśmy się polskiego z ciekawości
a na lekcjach prowadziliśmi
"mordercze" i przeciągające się na przerwę
dyskusje.

Mialem w technikum o połowę mniej godzin polskiego niż
licealiści, zdałem wraz z kumplem w warunkach dużej
konkurencji egzamin na humanistyczne studia.

Rok "po nas" umieściła 4 uczniów ze swojej
klasy na filologii polskiej.
A przecież w zamierzeniach mieli
pójść na politechnikę - po to szło się
do tego technikum.

Nazwywała się E. Serocka
Pozdrawiam :-)



vonBraun



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl