> > - emocje są reakcją na wydarzenia i TYLKO w tym sensie istnieje związek
> > pomiędzy wydarzeniem a emocjami. Zauważ, że możesz wygenerować emocje
bez
> > wydarzeń w świecie fizycznym.
>
> Możesz dać jakiś przykład?

- np. strach przed czymś w większości powstaje na skutek mentalnego
ćwiczenia, to samo z depresją, tylko zamiast bać się -jest się
przygniecionym.
Jeżeli ktoś zakłada, ze straci pracę a tak się nigdy nie stało(jest to
fakt), to nie mógł odpowiedzieć na faktyczne zagrożenie, tylko na jakieś
wyimaginowane, "z drugiego" kanału bzdury. To samo gdy Józef się złościł, że
mu uciekł autobus a w rzeczywistości tego dnia to autobus się spóźnił -nie
on. Generalnie większość ludzi potrafi wyćwiczyć strach przed wężami,
chorobami itd. nigdy nie widząc węża. Mogą wyćwiczyć radość na myśl o
Świętym Mikołaju
nigdy nie widząc Świętego Mikołaja.

Dowodzi to tego, ze dla powstawania
emocji nie musi się nic wydarzyć w świecie zewnętrznym - wszystkie dane
pochodzą z drugiego Twojego mózgu. Prawy odbiera to co "mówi" lewy i
emocjonalnie reaguje na to tak, jakby to była rzeczywistość. Dlatego prawy
mózg nie odróżnia sygnału "rzeczywistość" od sygnału z lewego mózgu, nad
którym tylko Ty masz kontrolę, bo oba sygnały do prawej półkuli dostarczane
są takim
samym "kabelkiem". Oba są w pewnej przenośni sygnałami elektrycznymi o takim
samym natężeniu i częstotliwości dajmy na to, ale różnią się jedynie treścią
i sposobem powstawania. Treść pochodząca z lewego mózgu wywołuje emocje w
prawym mózgu -bez względu na to jaki idzie sygnał z oka, słuchu i węchu.
Może nie iść żaden sygnał z oka i ucha, czyli z rzeczywistośc - a w tym
samym czasie lewy mózg wyświetla prawemu niebezpieczeństwo powodujące np.
strach. Widząc kota możesz wysłać z lewego mózgu nieracjonalny sygnał do
prawego, ze to tygrys i stosownie do tego zareaguje lewy mózg.

Widać z tego, że z punktu widzenia emocji końcowy wynik tego procesu
(emocje) jest najmniej istotną rzeczą w całym tym procesie. "Nie można czuc
sie lepiej bez myślenia lepiej". Myslenie w tym przypadku to wysyłanie
sygnału z lewego do prawego mózgu. Jeżeli nie zmienimy syganłów wysyłanych z
lewego do prawego mózgu, to nie zrobią tego żadne leki. Natomiast leki mogą
sprawić, że przestaniesz cokolwiek wysyłać z lewego do prawego a zaraz po
ustąpieniu ich działania wrócisz do przedstawiania prawemu mózgowi
strasznych rzeczy, na które MUSI zareagować
ucieczką, czy depresją. Tego właśnie nie powie Ci słaby psychiatra, bo uważa
i ma rację, że lekami nie da sie wyleczyc depresji. Można jedynie sztucznie
utrzymywac Cie przy życiu i liczyć na przypadek, że jak po odpowiednio
długim czasie niemyślenia znów zaczniesz myśleć, to może to będzie kot na
widok kota a nie jak do tej pory lew. Sprawę komplikuje fakt, że wszystko
dla nas dzieje się automatycznie w takim stopniu, że nie wiemy nawet, ze
MAMY NAD TYMI PROCESAMI KONTROLĘ.


> > Czyli mogą powstać nawet bez wydarzeń, albo w
> > każdym człowieku zupełnie inne przy tym samym wydarzeniu.
>
> Oczywiście, że każdy reaguje inaczej, bo ma inne doświadczenia.

- Każdy reaguje inaczej, bo świadomie, czy nieświadomie przypisał jakieś
obrazy na monitorze w odpowiedzi na wydarzenia za oknem. Pełna dowolność.
Fizycznie możesz wyświetlić psa albo świętego Mikołaja na widok człowieka,
albo drzewa. Potem mówi się komputer mnie wkurzył, albo inne bzdury. W
praktyce znaczy to, że na wydarzenie zewnętrzne (np. zawieszenie się
komputera) zdecydowałeś się zdenerwować (niezależnie, czy jesteś tego
świadomy, czy nie)


> O to mi chodziło, żeby emocje były adekwatne do wydarzeń, bo jak sobie zap
> rogramujesz swoją ulubioną emocję (np. radość), czyli "pomidor" w
odpowiedzi
> na każde wydarzenie, to będzie to mało funkcjonalne.

- chodzi o to, żeby obraz na monitorze nie różnił się zbyt mocno od obrazu
za oknem. (jeśli prześledziłeś mój ostatni post). Czyli żeby obraz z oka nie
różnił się od tego z lewego mózgu. Nie chodzi, żeby być radosnym jak za
oknem jest złodziej - bo byłoby to nieracjonalne "w drugą stronę". Są ludzie
nieprzystosowani "w drugą stronę", mówimy o nich jako o dziecinnych albo
naiwnych, kiedy na widok złodzieja wyświetlają lewym mózgiem prawemu mózgowi
obraz Świętego Mikołaja i stosownie do tego reagują emocjonalnie.


> Jeśli mnie masz na myśli, to nie mam na imię Józek i nie traktuj swoich in
> terpretacji moich wypowiedzi, jako prawdziwych, tylko czytaj uważnie to,
co
> piszę, a jesli nie możesz zrozumieć, to poproś o wyjaśnienie zamiast przyp
> isywać mi własne projekcje.

- spoko, zaszło nieporozumienie, nie rozumiałem o którego pomidora Ci
chodziło.

> A jak Ty to robisz, że ignorujesz wyniki badań Lamberta i Bergina, które w
> ykazały, że pacjenci leczeni różnymi metodami psychoterapii osiągają
podobne
> efekty i lansujesz pogląd, że tylko Twój sposób na depresję jest dobry?

- to może ja wyrównam tutaj i powiem wprost, że nigdy nie pisałem, ze ta
forma psychoterapii jest lepsza od innej. Natomiast od zawsze piszę, że
psychoterapia(nauka obsługi własnego radia) jest w bardzo wielu przypadkach,
w zdecydowanej większości przypadków lepsza, niż jedzenie leków latami
(próby naprawy kluczem francuskim sprawnego technicznie radia). Proponuję,
aby zwrócić uwagę na to fundamentalne rozgraniczenie i sprawdzić, czy
leczenie, któremu podlega dana osoba pasuje bardziej pod naukę obsługi, czy
beznadziejne próby manipulacji wewnątrz obudowy. Następnie mówię, że gdy
ktoś zrozumie, ze można nauczyć się to obsługiwać z lepszym skutkiem, to
istnieje mało znana w Polsce skuteczna psychoterapia. Ale wiem, ze większość
ludzi dopatruje się źródła problemu na zewnątrz (strata pracy, kochanka, czy
inne "niepowodzenia") i dlatego staram się zwrócić uwagę że tak nie jest, że
zasadniczo w umyśle powstają emocje i że potencjalnie ma się na ten proces
wpływ. Generalnie każdy nieszczęsliwy w jakimś stopniu rozumie, ze ma
problem z mózgiem,
bo zgłasza się do lekarza i to w dodatku do psychiatry, czy psychologa.
Natomiast nie każe iść do psychiatry autobusowi, którego ucieczką się
dobija, stracie pracy, kradzieży samochodu - a mimo to sądzi, że to właśnie
powoduje jego emocje. Staram się ukazać tą logiczną sprzeczność, której
utrzymywanie prowadzi do pogłębienia się problemów. RTZ jest całościowym
podejściem opartym na wiedzy z zakresu pracy mózgu i między innymi dlatego
jest tak skuteczne.