Bestie wypełzły na żer

W październiku 2006 roku w Bagdadzie, w dzielnicy zamieszkałej przez
chrześcijan porwane zostaje dwumiesięczne niemowlę. Porywacze żądają
okupu, a ponieważ matki nie stać na zapłacenie żądanej sumy, po jakimś
czasie zbrodniarze doręczają jej zwłoki porwanego dziecka. Ma obciętą
głowę, zaś jego małe ciałko zostało zgrillowane. Malec leży na ryżu,
podany jak przysmak. Również w październiku 2006 roku uzbrojeni
bojownicy Allacha obcinają głowę 14-letniemu chłopcu, który jako
chrześcijanin jest dla nich "świńskim grzesznikiem". Wkrótce potem
porwany zostaje Paulos Faraj Rahho, arcybiskup z Mossulu. Jemu także
zbrodniarze obcinają głowę, bezczeszczą ciało, odcinają członki i
wyrzucają na śmietnik. Kilka dni wcześniej inny chrześcijański
chłopiec zostaje rano ukrzyżowany w dzielnicy Al-Basra w Bagdadzie,
gdzie mieszka większość irackich chrześcijan.

Muzułmańscy bojownicy wysadzili w powietrze już blisko 50 kościołów.
Na porządku dziennym są porwania młodych chrześcijanek, które zostają
zbiorowo gwałcone. Większość z nich odbiera sobie z rozpaczy życie. 95
procent sklepów prowadzonych przez chrześcijan zostało już
zniszczonych. We wrześniu 2005 roku muzułmanie spalili wszystkie
chrześcijańskie stragany na bagdadzkim bazarze Dora. Chrześcijanie
zmuszani są do rezygnacji z własności, pozbawiani prawa do posiadania
domów i ziemi. Według doniesień, najgorsze prześladowania chrześcijan
mają miejsce na północy Iraku, w Kurdystanie. W tym samym Kurdystanie,
którego żyjący za granicą mieszkańcy, czy to w Niemczech, czy w
Belgii, regularnie protestują przed rządowymi budynkami w obronie
własnych praw mniejszości, naruszanych przez Turcję. To właśnie w tym
regionie Iraku "modne" są porwania młodych chrześcijańskich dziewcząt,
które "adoptują" muzułmańskie rodziny lub które natychmiast przymusowo
wydaje się za mąż za muzułmanów.

W Bagdadzie i gdzie indziej muzułmanie żądają od chrześcijan płacenia
regularnego okupu, w wysokości ok. 200 dolarów. Jeżeli jakiejś
chrześcijańskiej rodziny na to nie stać, musi wysłać do meczetu
jednego członka rodziny, który zmuszony zostaje do przejścia na islam.
Jeżeli rodzina odmawia, dostaje 24 godziny na opuszczenie domu. Nie
wolno jej przy tym niczego zabrać, ponieważ dom i jego wyposażenie
"należy" do meczetu.

Kto obroni chrześcijan?

Czy ktokolwiek broni irackich chrześcijan przed tą zaplanowaną
eksterminacją? Nie, oczywiście nikt. Władze irackie, jeżeli tak można
w ogóle je określić, nie reagują, bo nie leży to w ich interesie.
Armia amerykańska także ignoruje wołanie o pomoc, z nieznanego zresztą
powodu. Najpewniej, by "nie mieszać się" w wewnętrzne sprawy rodzącej
się "demokracji"... Efekt? Jeszcze w roku 2003 asyryjscy chrześcijanie,
członkowie jednego z najstarszych chrześcijańskich Kościołów w ogóle,
stanowili 8 procent ludności Iraku. Było ich 1,5 mln. Dzisiaj dwie
trzecie już uciekło i nie będzie miało dokąd wrócić. Tysiące oddało
już życie. Reszta zrozpaczona poszukuje ratunku.
Eksterminacja chrześcijan i ich wypędzenie z Iraku są jednym z
głównych "owoców" amerykańskiej interwencji w kraju. Mord i grabież,
zbrodnia i gwałt są tam na porządku dziennym, nie ma miejsca dla
najstarszych wyznawców Jezusa. Na oczach kilkuset tysięcy żołnierzy
mordowani są najstarsi chrześcijanie świata.