idiom <i...@w...pl> napisał(a):

> Podaj nazwisko (i opracowanie, w którym jest zawarta taka myśl) JEDNEGO
> psychologa, który uważa, że w niektórych sytuacjach poniżanie dziecka jest
> jedyną skuteczną metodą wychowawczą.

Alez Ty przekrecasz, albo naprawde nie umiesz czytac ze zrozumieniem ;) Nie
pisalam, ze "jedyna skuteczna metoda wychowawcza jest ponizanie" tylko, ze
jesli dziecko cos przeskrobie to w niektorych wypadkach nalezy przy dziecku
przyznac, ze zrobilo zle i/lub samemu przeprosic za jego zachowanie, badz
kazac przeprosic dziecku. Oraz, ze w niektorych przypadkach, klaps jest jedyna
skuteczna metoda, by dziecko natychmiast doprowadzic do przyzwoitego
zachowania.

> Niestety, twoja teoria, że nieudolność nauczycieli zauważają tylko osoby o
> złych ocenach jest równie słuszna, jak to, że poniżanie jest skuteczną
> metodą wychowawczą.

j/w.
Poza tym, nieudolnosc nauczyciela czesciej zauwazy dobry uczen, aczkolwiek
taki zauwazy *faktyczna* nieudolnosc, a nie przypisywana przez to, ze sie
nie chcialo samemu uczyc ;) No i dobry uczen raczej nie bedzie mial podskornie
wszczepionej niecheci do grona pedagogicznego ;)

> > Tak z
> > ciekawosci, jakie masz wyksztalcenie? I jesli wyzsze, to jakie studia
> > konczylas?
>
> Najwyraźniej moja odpowiedź ma funadamentalne znaczenie dla tego wątku,
> zatem chcę zobaczyć jaka jest rożnica w zależności od wykształcenia
> dyskutanta:

[ciach]

Podejrzewam tu opcje trzecia :) Strzelam, na oceny szkolne w okolicach 3-3.5,
wyksztalcenie srednie techniczne + matura i ew. prywatne studia ;)


> > No popatrz, ja tez jestem corka nauczycielki i znam wielu nauczycieli, do
> tego
> > mam wlasne obserwacje z praktyk pedagogicznych i jakos KAZDY nauczyciel
> > twierdzi, ze obecnie w praca w zwyklym gimnazjum to cos nie do porownania
> > z czasami sprzed ok. 10 lat. Z powodu niezwykle ordynarnego zachowania
> > uczniow. A takie zachowanie wynika ze sposobu wychowania stosowanego przez
> > rodzicow.
>
> Ale, wiesz...
> Ja to zdanie (o nieudolności większości nauczycieli) słyszałam od
> nauczycieli jakieś 10-15 lat temu....

To masz niezla pamiec, ze pamietasz zdanie sprzed kilkunastu lat ;)
10-15 lat temu chodzilam do szkoly i nie rzucila mi sie w oczy jakas
szczegolna nieudolnosc nauczycieli (poza paroma wyjatkami wiekszosc
wykonywala swa prace dobrze). Ale te 10-15 lat temu nie spotykalo sie zachowan
takich jak teraz, ze nauczycielowi zakladaja kubel na glowe, ze wyzywaja,
pluja itd. To skoro juz wtedy nauczyciele byli nieudolni a dzieci dopiero
teraz sie tak zachowuja, to chyba jednak cos jest nie tak z obecnymi metodami
wychowawczymi a nie nauczycielami.

> Do ciebie chyba nie dociera, że dziecko ma się odnosić z szacunkiem do
> każdego.
> Do starszego, do młodszego i do rówieśnika. I ma prawo, by do niego też
> odnoszono się z szacunkiem.

Tak. Tylko dlaczego zakladasz, ze nauczyciel ma najpierw *zasluzyc* na
szacunek u dziecka? Przeciez dziecko powinno pojsc do szkoly nastawione na
szanowanie innych (w tym nauczycieli).

> > Nauczyciel, jak sama nazwa wskazuje, ma uczyc, a nie zabiegac o szacunek
> > u dzieci.
>
> ROTFL
> Zatem może traktować ucznia bez szacunku, bo jemu się szacunek należy, bez
> zabiegania o to :D

W olbrzymiej wiekszosci przypadkow jesli nauczyciel nie ma szacunku do ucznia
to jest to spowodowane li tylko tym, ze ow uczen wykazywal brak szacunku w
stosunku do kogos innego, w szczegolnosci tegoz nauczyciela. Nie wyobrazam
sobie szanowania ucznia, ktory obrzuca mnie inwektywami.

> > A niestety, program nauczania to program nauczania i nie mozna dzieciom
> > pod koniec gimnazjum tlumaczyc dodawania na jabluszkach. Sa tematy, ktore
> > mozna przedstawiac w sposob niekonwencjonalny i zabawowy, ale przeciez nie
> na
> > codzien.
>
> A ciekawe, że niektórym to się udaje....

No ciekawe, potem taki uczen w 3 klasie gimnazjum nie ma pojecia ile to jest
40% ze 100 :P (przypadek autentyczny). No bo przeciez procentow pani nie
wyjasnila na jabluszkach tylko na liczbach ;PPPPPPP

> I nic to Ci nie mówi? Twoja Mama jest prawdziwym nauczycielem, umie sobie
> radzić nawet z tymi uczniami, którzy stwarzają problemy innym nauczycielom.
> Ale takich nauczycieli jest niewielu.
> I popatrz - nieporadność innych sprawiła, że dla Twojej Mamy praca, z która
> sobie świetnie radziła, stała się nie do zniesienia.

Nie, to nie nieporadnosc innych. Nie do zniesienia stala sie cena, jaka
musiala placic za utrzymanie spokoju w klasie - wlasne nerwy, wlasnie utrata
szacunku do sporej czesci uczniow, wrecz obrzydzenie zachowaniem dzieci.
Naprawde, ciezko jest zachowac spokoj w sytuacji, gdy uczen Ci np. grozi i
opanowanie sie, trzezwa, zimna ocena sytuacji i wymyslenie szybko stosownej
odpowiedzi nie jest rzecza, ktora przychodzi ot tak sobie i nie pozostawia
sladu.

> Ale powiedz mi - dlaczego Twoja Mama sobie radziła z uczniami, a jej
> koledzy/koleżanki - nie? Czy oni są zwykłymi nauczycielami, robiącymi dobrą
> robotę?

Mysle, ze radzila sobie z nimi ze wzgledu na staz pracy, stanowczosc i nie
pozwalanie na zbyt wiele uczniom oraz doskonale opanowanie.
Na ogol przez absolwentow juz, byla bardzo dobrze wspominana. A czemu nie
radza sobie inni nauczyciele - po prostu przychodza uczyc a nie maja
wystarczajaco silnej i odpornej osobowosci, by ukryc swoje zdenerwowanie
przed wyczyniajacymi rozne rzeczy uczniami. Dobry nauczyciel to taki, ktory
potrafi rzetelnie przekazac swa wiedze, ktory chce czegos uczniow nauczyc.
Niestety obecnie to nie wystarcza. I zeby teraz w ogole miec szanse cokolwiek
na lekcji *powiedziec*, trzeba miec zelazne nerwy, ogromna odpornosc i szybki
refleks. A osoba, ktora posiada rzetelna wiedze i spelnia te wszystkie cechy,
raczej nie pojdzie uczyc do szkoly (bo i po co sie uzerac z niewychowanymi
dzieciakami za marne grosze), tylko znajdzie sobie lepsza prace. W zwiazku z
czym obserwowalam najczesciej przypadki, gdzie nauczyciel mial wiedze i
chcial ja przekazac, ale uczniowie nie dawali mu szansy, zakrzykujac go,
obrazajac i ponizajac. Osobiscie uwazam, ze szkola nie jest od tego, by
dzieci wychowywac, to zadanie rodzicow. Szkola ma uczyc wiedzy, zachowania
przy okazji tez, ale pewne podstawy *musza* byc wpojone przez rodzicow.
Obojetnie jaka metoda, byleby *skuteczna*.

> Ale sama zauważyłaś, że rodzice są pochłonięci sprawami bytowymi. A jeśli na
> dodatek ktoś im podpowie, że jak nie mają czasu, to można przylać albo
> upokorzyć, to właśnie są takie efekty jakie są.

Kiedy wlasnie czesciej rodzice pochlonieci sprawami bytowymi dziecka nie
leja, bo i tak czuja wyrzuty sumienia, ze z nim za malo czasu spedzaja i chca
mu to wynagrodzic brakiem kar.

> Z niecierpliwością
> czekam na nazwisko psychologa, który popiera upokorzenie jako metodę
> wychowawczą :D

Patrz poczatek postu.

> Już rozumiem, dlaczego nie dyskutujesz sama ze sobą....

A Ty dyskutujesz sama ze soba, ze uwazasz, ze trzeba jakichs dodatkowych
argumentow, by zrozumiec, ze ktos tego nie robi? ;) Takie dyskusje sam ze
soba maja nawet jakas fachowa nazwe medyczna ;) "Schizophrenia", czy jakos
tak;)

> Tak, to ja. Ale gdybyś przeczytała tamten wątek, to zauważyłabyś, że jednym
> z motywów moich postów było to, że nie oczekuję, aby do mojego syna
> stosowano taryfę ulgową (która powinna wynikać ze zdiagnozowania
> "nadpobudliwości") tylko ma on spełniać normalne wymagania, takie jak inne
> dzieci.

Mi z tamtego watku utkwilo w pamieci to, ze mialas spore pretensje do
wychowawczyni (i przy okazji do swojej matki), natomiast zadnych odczuc
skruchy w zwiazku z nienajlepszym zachowaniem sie dziecka.

ios.


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/