Dnia Wed, 16 Dec 2009 12:48:09 +0100, R e d a r t napisał(a):

> Użytkownik "XL" <i...@g...pl> napisał w wiadomości
> news:1gmcumdtkshas$.1i52wd3fjc0y4.dlg@40tude.net...
>
>> Już jako dziecko na każdym kroku dziwiłam się, jak ludzie byle jak
>> traktują
>> swoje życie, jak siebie samych nie szanują, a przez to i swoich bliskich i
>> bliźnich. Jak trwonią czas, jakby nie czując jego upływu. Jak zapominają o
>> sobie i najwazniejszych sprawach w życiu, gromadząc pieniądze, zabijając
>> za
>> nie, okłamując się, walcząc o jakieś śmieci, ważne tylko dla nich...
>
> Jako dziecko ...
> To mnie właśnie w Tobie zastanawia ...

I słusznie.


> Gdze Ty, kobieto, jako dziecko poczyniłaś tyle głębokich obserwacji ?
> Patrząc przez okno na zewnątrz ?
> Chodzi Ci o to, że pijaka raz czy dwa zobaczyłaś, jak leży ?

Wychowałam się na wsi, gdzie wódka i demoralizacja socjalistyczna zbierała
żniwo w domach moich kolegów i koleżanek z klasy.
Byłam i jestem osobą mysląca i wrażliwą. Może nawet zbyt wrażliwą i zbyt
myslącą. Innych moich rówieśników mao to wszystko obchodziło, to było ich
normalne??? życie. Ja miałam normalny dom i dlatego widziałam różnice.


>
> Mnie martwi w jakiś sposób to, w jaki sposób 'dziecięcym obserwacjom'
> starasz się sztucznie nadać ton 'wielowymiarowych i głębokich'.
> Takie coś jest możliwe tylko przez bezpośrednią konfrontację obserwatora
> z przedmiotem obserwacji - a zdrowe dziecko, w zdrowym domu takiej
> konfrontacji nie przechodzi. Więc widzę dwa wyjścia:
>
> - albo byłaś w domu, jako dziecko, narażona bezpośrednio na to, o czym
> mówisz - brak szacunku dla bliskich/bliźnich itp - i to jakby trochę stoi w
> sprzeczności z tym, co o sobie mówisz 'przy innych okazjach'


Jak wyżej - przebywałam jako dziecko dużo poza domem, w domach moich
licznych kolegów i koleżanek, bawiłam się z dziećmi z rodzin
alkoholicznych, z marginesu, ale i normalnych, a przede wszystkim sama
miałam normalny dom. Znałam doskonale problemy dzieci wiejskich.
I ten wielki rozrzut moralny i socjalny, jaki spotykałam codziennie, dawał
mi do myślenia. Cierpiałam nad losem moich koleżanek i kolegów, którzy
nieraz nie mieli co jeść, bo ojciec wszystko przepijał; na miarę swoich
dzieciecych mozliwości reagoweałam - wynosiłam dla nich z domu jedzenie, za
wiedzą, ale i często bez wiedzy mamy.
Mogłabym książkę napisac o tamtej wsi - wsi w sensie ogólnym.


>
> - albo Twoje dziecięce obserwacje nie były wcale tak głebokie,
> a raczej naiwne, 'zapożyczone' - np. z opowieści dorosłych,
> rozprawek na temat 'definicji grzechu' itp itd.


- wtedy pada pytanie,
> dlaczego się do nich tak przywiązujesz TERAZ ? Głębokośś się
> chyba istotnie zwiększyła, nie ? Jakaś wielowymiarowość się pojawiła ?
> jakieś bardzo konkretne zakotwiczenie we własnym doświdczeniu i
> świadomości własnych ograniczeń ?

Jesteś śmieszny i załosny w swoim niedowiarstwie.
--

Ikselka.