Białe wino może być produkowane z owoców każdej
barwy za wyjątkiem tak zwanych jagód antocjanowych,
które także w miąższu zawierają spokrewniony a tym
związkiem barwnik oeninę, jak również niektórych
amerykańskich gatunków o niebieskich jagodach,
takich jak winorośl lisia (Vitis vulpina) i Vitis longii.
U tych roślin roślin także wnętrze jagód zawiera barwiący
sok komórkowy.
Wino czewone uzyskuje się poprzez poddanie fermentacji
zmiażdżonych, lecz nie odsączonych z soku z czerwonych
i niebieskich jagód. Barwniki i garbniki zawarte w skórce
przechodzą przy tym do moszczu i nadają mu czerwoną
barwę i bardziej cierpki smak.
Do wytwarzania win słodkich używa się albo bogatego
w cukry moszczu, albo dodaje do moszczu owoce
przesuszone bądz też moszcz jest tłoczony z wysuszonych
gron lub fermentuje z dodatkiem słodkiego wina, ewentualnie
również z dodatkiem cukru i alkoholu.
Wino musujące powstaje na skutek dodatkowej fermentacji
młodego wina, do którego dodano cukier. Fermentacja
odbywa się w mocno zamkniętych butelkach. Po roku
lub dwóch latach usuwa się drożdże i ponownie dodaje
cukru, wina lub koniaku. Następnie ponownie zamyka
się butelki, a korki okręca drutem. Wino musujące
przyrządzone ze słodzonego wina z dodatkiem rozpuszczonego
kwasu węglowego nie osiąga smaku wina powstałego
drogą naturalną. Nazwy, którymi obecnie określa się wina
musujące, mają pierwotne w każdym przypadku wyraznie
określone znaczenie. Szampanem nazywa się wino musujące
wytworzone z białych odmian uprawianych w regionie
Szampanii, podczas gdy nazwą "sekt" określano dawniej
musujące wino słodkie (vino secco) przygotowane
z suszonych jagód. Podstawą francuskich "Vins Aperitifs"
jest mieszanka moszczu i alkoholu nazywana "mistelle",
niegdyś w wielkich ilościach importowana z Algierii.
Wreszcie ocet winny powstaje po poddaniu fermentacji
przez Bacterium aceti w warunkach dostępu tlenu
zawartego w winie alkoholu etylowego; w jej wyniku powstaje
kwas octowy.
Przez destylację wina wytwarza sięwiniak. Nazwę koniak
może on nosić tylko wtedy, gdy pochodzi od win
z francuskich terenów uprawnych wokół miasta Cognac.
Bardzo często produkt mieszany jest z wódką ziemniaczaną
lub żytnią (winiakowe wódki "gatunkowe").

Pozostałe gatunki z rodzaju Vitis odgrywają raczej
skromniejszą rolę w przemyśle winiarskim.
W Ameryce Płn. najważniejszym gatunkiem dostarczającym
wina jest winorośl truskawkowa, Vitis labrusca, jednak
nie bezpośrednio jako roślina produkująca jagody,
tylko jako partner krzyżówki z Vitis vinifera.
Szacuje się, że dwie trzecie uprawnych amerykańskich
winorośli są hybrydami obu gatunków. We wschodnich
stanach USA rozprzestrzeniona jest obficie owocująca
Vitis aestivalis, która łatwo się krzyżuje i była wielokrotnie
hybrydyzowana z odmianami europejskimi.
Również w USA i na południe aż po Meksyk występuje
Vitis rotundifolia, która wspina się tam na najwyższe drzewa,
zwykle wzdłuż brzegów lasów. Na płd.-wsch. Ameryki Płn.
uprawia się kilka jej odmian, których świeże owoce
spożywane są także jako winogrona deserowe.
Z gatunków wschodnioazjatyckich zbiera się małe, czarne,
kwaśnawe jagody winorośli amurskiej, Vitis amurensis
i używa do sporządzania wina. Jej obszar występowania
sięga od Mandżurii przez Koreę po Japonię.
Sadzi się roślinę również jako krzew ozdobny w Europie Śr.,
gdzie cieszy oczy swymi luzno-pilśniowato owłosionymi
młodymi pędami i przebarwiającymi się jesienią karminowo
lub purpurowo liśćmi. KONIEC.

Pozdrawia boletus