Użytkownik "Ikselka" <i...@g...pl> napisał w wiadomości
news:4setphj4lsgl.804ts1ebo358.dlg@40tude.net...
> Dnia Sun, 18 Apr 2010 12:19:23 +0200, Chiron napisał(a):
>
>> (...) i...oczywiście straciliśmy dobrych znajomych. Ona po prostu
>> chciała, żebyśmy ją wysłuchali. To wszystko. W tym momencie i tak nie
>> była w
>> stanie przyjąć tego, co jej powiedzieliśmy. Został tylko uraz do nas. Po
>> kilku latach spotkaliśmy się na pielgrzymce- rozmawialiśmy, ale cały czas
>> traktowała nas z dystansem, i jedynie z dumą powtarzała, jaką to teraz ma
>> jej syn wspaniałą żonę. No cóż- to było z naszej strony zupełnie
>> niepotrzebne. Już tego nie robimy- bo po co?
>
> Ludzie, którzy NOTORYCZNIE traktują nas JEDYNIE jako worki na WŁASNE
> sprawy
> i zwierzenia, nie są warci naszej przyjaźni, nie mamy zatem w stosunku do
> nich poczucia straty i kończymy znajomość sami. Oczywiście bez teatralnych
> gestów itp. Po prostu rozluźniamy stopniowo kontakty az do ich ustania. Bo
> po co one?

My tak nie uważamy...wiesz, ludzie mają swoje wady, zalety. My nie jesteśmy
lepsi od kogoś tylko dlatego, że dotarliśmy głębiej i poszliśmy dalej (jak
nam się zdaje). Pisałaś o kuzynce, która czuje Wasze ciepło rodzinne- i lubi
w nim przebywać. I my mamy kogoś podobnego (a nawet kilka osób). Ostatnio od
kilku lat przybyła nam taka znajoma- sama po przejściach, nie rozumie wcale,
co ją spotyka. Przychodzi do nas i mówi: "ja tu lubię być- bo u was jest
taka cudowna aura. Ja się tu ładuję". No miły komplement, i zapewne ona
sobie coś od nas bierze. Jednak ostatnio dowiedzieliśmy się, że zachowała
się w stosunku do nas...paskudnie. Nie obrażamy się- nawet nie robimy
wyrzutów. Rozmawialiśmy z żoną- zrobiło nam się jej autentycznie żal. Nadal
przychodzi, zwierza się, wypłakuje...no cóż- taką ma potrzebę. Jest samotna.
Odnosimy wrażenie, że chce nam o tym odpowiedzieć- zostawiamy jej na to
przestrzeń. Nam to do niczego nie jest potrzebne. Jej- pewno bardziej.
Zgadzam się z tym (sam to pisałem)- o czym pisze vonBraun w wątku dyskusji
glob- cb. Należy przyjść do drugiego człowieka z sercem, odrzucić własne
ego. Należy mieć w sobie dużo pokory- i trzeba stale kontrolować, co w nas
naprawdę siedzi, czym naprawdę się kierujemy- czyli: czy nie zaczyna górować
ego. Oczywiście- jeśli ta druga osoba jest w stanie wyjść do nas w ten sam
sposób- to wtedy jest to cudowne spotkanie ludzi:-). Jednak- jest to bardzo
rzadka rzadkość, niestety. Jednak- na drugą osobę i jej zachowanie nie mamy
wpływu. Na swoje- i owszem. Jeśli mamy w sobie sporo miłości, jesteśmy w nią
bogaci- możemy ją także obdarzyć innych. Ale tylko wtedy. No i oczywiście- z
podkreśleniem: MOŻEMY.:-)
Co w nas się zmieniło? Na początku naszej wspólnej drogi, porządkowania
naszego życia odrzucaliśmy my wielu znajomych, którzy tak naprawdę byli dla
nas wredni. Odrzucaliśmy- bo nie potrafiliśmy sobie z tym radzić. Dziś już
nam to nie robi problemu. Z czego oczywiście nie wynika, że równie radośnie
gościmy osobę tak naprawdę nam wrogą (bo zawistną) co osobę otwartą i
przyjazną:-)

--
Serdecznie pozdrawiam

Chiron


1. Znaleźć człowieka, z którym można porozmawiać nie wysłuchując banałów,
konowałów, idiotyzmów cwaniackich, łgarstw, fałszywych zapewnień, tanich
sprośności lub specjalistycznych bełkotów "fachowca", dla którego branżowe
wykształcenie plus umiejętność trzymania widelca jest całą jego kulturą,
kogoś bez płaskostopia mózgowego i bez lizusowskiej mentalności- to znaleźć
skarb.
- Waldemar Łysiak

2. Jedyna godna rzecz na świecie twórczość. A szczyt twórczości to tworzenie
siebie
Leopold Staff