Re: Wojna homo z homo.
Wiadomość:

glob napisał(a):
> Temat: Że też Chirony i reszta '' Ikselek'' nie brzydzi się spotykać
> księży, jak badania mówią, że jest homoseksualnych księży kilka razy
> więcej niż w całej populacji pozakościelnej.
> Wiadomość: Niechęć wobec homoseksualistów jest wprost proporcjonalna
> do niewiedzy na temat ich orientacji seksualnej. Wydaje się powszechne
> w Polsce przekonanie, że homoseksualizm jest owocem jakiegoś
> wyjątkowego ludzkiego zepsucia, degeneracji lub perwersji. Niewiedza w
> tej materii jest zastraszająca.
>
> Tym bardziej trzeba przypominać, że skłonności homoseksualnej się nie
> wybiera. Z przyczyn nie do końca wyjaśnionych przez nauki przyrodnicze
> rozwija się ona w naturalny sposób we wczesnym okresie życia ludzkiego
> i ujawnia wyraźnie w okresie dojrzewania. Młodzież homoseksualna w
> tym
> właśnie okresie odkrywa, że bardziej interesuje się bliskością osób
> tej samej płci niż przeciwnej, zabiega o ich względy, w nich się
> zakochuje, o nie jest zazdrosna itd. W kulturze takiej jak nasza,
> która homoseksualizmu nie toleruje, młodzież o trwałej homoseksualnej
> orientacji
> często przeżywa odkrycie jej w sobie jako dramat. Młodzi ludzie bywają
> zszokowani i nie wiedzą, co począć. Wychowanie, religia mówią im, że
> nie są normalni. Czują się więc w pewnym sensie monstrami budzącymi
> wstręt i obrzydzenie każdego, kto przyzwoity. Nie umiejąc bronić się
> przed takim
> osądem, osoby homoseksualne miewają problemy psychologiczne związane
> z akceptacją siebie i własnej seksualności, niekiedy o dużym
> nasileniu. Jedną ze strategii rozwiązywania tego wewnętrznego
> konfliktu jest wyparcie, represja uczuć. Nierzadko pod wpływem
> sugestii spowiednika uznaje się problem za przejściowy, który z
> wiekiem minie.
>
> On jednak nie mija. Zgodnie z tym schematem postępowania zdarza się,
> że osoby homoseksualne zawierają na siłę heteroseksuane związki
> małżeńskie albo - chcąc uciec przed problemem - zanurzają się
> intensywnie w życie religijne. Liczą w ten sposób, że pobożne praktyki
> uwolnią je od kłopotu, pozwolą zapomnieć, dadzą wyzwolenie. Metodą na
> rozwiązanie konfliktu bywa także poświęcenie w całości swego życia
> Bogu w celibacie, poprzez wstąpienie do seminarium duchownego czy
> zakonu. Religia jest w takim
> kontekście rozumiana jako lekarstwo na "zwyrodniałą seksualność". Nie
> trzeba wiele wyobraźni, by wiedzieć, w jaki sposób zniekształca to
> religijność. Inną kwestią wartą poruszenia jest powoływanie się na
> katolicyzm w zwalczaniu prawa do życia publicznego mniejszości
> seksualnych. To
> sytuacja dwuznaczna, choćby ze względu na fakt, że właśnie w Kościele
> katolickim statystycznie homoseksualizm wśród duchownych bywa wyższy
> aniżeli w całej populacji. Badania, rzadkie co prawda,ale jednak - np.
> przeprowadzone w latach siedemdziesiątych w USA -
> wskazywały, iż wśród duchownych jest kilka razy więcej osób
> homoseksualnych aniżeli w społeczeństwie.
> Właśnie problem homoseksualizmu duchownych był powodem opublikowania w
> Watykanie instrukcji w sprawie przyjmowania do seminariów duchownych
> osób o skłonnościach homoseksualnych. Instrukcja wymaga m. in., by
> osoby dopuszczone do święceń osiągnęły dojrzałość emocjonalną.
> Tymczasem niektórzy duchowni o orientacji homoseksualnej wypracowali
> bardzo silny nawyk jej ukrywania i wypierania, co jest przecież
> jakimś rodzajem niedojrzałości. Wszelką próbę podważania tabu
> homoseksualizmu w społeczeństwie przeżywają oni jako osobiste
> zagrożenie. Obawiają się, by nie wyszła na jaw ich odmienność.
> Nieakceptacja własnej, często w ich mniemaniu perwersyjnej, skłonności
> domaga się raczej zapomnienia, aniżeli ciągłego przypominania o jej
> istnieniu. Nie ulega jednak wątpliwości, że lęk przed ujawnieniem
> własnej homoseksualności nie może usprawiedliwiać napiętnowania tych,
> którzy zamierzają iść w kierunku przeciwnym, ujawniając swoją
> orientację. Jeśli skrywanie i wypieranie własnej seksualności jest
> przejawem niedojrzałości, to zwrócić trzeba także uwagę na to, żeby
> recepcja watykańskiej instrukcji nie wzmacniała tendencji do lękowego
> ukrywania i represji uczuć wśród homoseksualnych duchownych.
> Tylko jawność i płynąca z tego osobista świadomość
> problemu daje szansę na"poddanie go kontroli" poprzez zrozumienie
> własnych determinizmów. Ukrywanie zaś tej skłonności przed sobą i
> przed innymi sprawia, iż cały ów kompleks przeżyć sam zaczyna rządzić
> człowiekiem. Wydaje się sensowne przekonanie, że orientacja seksualna
> nie stanowi o istocie człowieczeństwa, nie decyduje o ludzkiej
> wartości. Nie jest najważniejsze, czy ktoś jest,czy nie jest gejem,
> ale kim jest jako człowiek. Dlatego warto pamiętać, że istnieją
> duchowni szanowani powszechnie, którzy żyją w celibacie pogodzeni z
> własną seksualnością, a ich homoseksualność nie stanowi przeszkody w
> ich pracy.
> Wszystko, co tu napisałem - mam nadzieję - pozwala lepiej rozumieć
> niestosowność potępienia, jakie ze strony niektórych środowisk, także
> katolickich, spotyka homoseksualistów. Ich odmienność i bycie siłą
> rzeczy mniejszością nie powinno budzić takiego zgorszenia i niepokoju.
> Ludzie ci z powodu swej inności wystawieni są na wiele przykrości. Nie
> ma powodu dorzucać im nowych. To niewiedza albo zła wola każe mówić,
> że sami są sobie winni, że mają to, czego chcieli i szukali.
>
> Niewiedza jednak nie powinna być wyznacznikiem akceptowalnych zachowań
> i postaw w społeczeństwie. Mniejszości - czy to mniejszości narodowe,
> czy rasowe, czy także mniejszości związane z orientacją seksualną - są
> siłą rzeczy słabsze i powinny cieszyć się ochroną w państwie
> demokratycznym.
> Zawsze większość ma tendencję do eliminacji mniejszości z horyzontu
> swego doświadczenia. Jest więc obowiązkiem oświeconej władzy
> przewidywać takie zachowania i im zapobiegać.W przeciwnym razie
> społeczeństwo kształtowane jest na podstawie agresywnych i
> nietolerancyjnych wzorców.
> Publikacja watykańskiej instrukcji na temat homoseksualizmu kandydatów
> do kapłaństwa wywołała w Polsce gorącą dyskusję. Miejmy nadzieję, że
> stanie się ona przyczynkiem do lepszego zrozumienia tych kwestii.
> Rozumienie bowiem to
> konieczny warunek szacunku i tolerancji.
> o. Tadeusz Bartoś
> /dominikanin, doktor filozofii, dyrektor Dominikańskiego Studium
> Filozofii i Teologii w Warszawie/
>
>
> http://www.polgej.pl/index.php?option=com_content&ta
sk=view&id=137&Itemid=36


No właśnie...może Chirek wyjaśni dlaczego księży się nie brzydzi, a
nawet modli do nich, jak tam[ kościół] pedał pedałem pedała w pedale
pedałuje i pogania...,co?

---Ale to na maginesie ,interesuje mnie co vonBraun powie na temat
założenia, że Ikselcia może być ukrytą Lesbijką....tak, tak...Ikselcia
może nawet być lesbijką ,tylko wstydzi się przyznać, a teraz koncepcja
dlaczego mam takie przypuszczenie.

-Tak więc vonBraun teoria tego przypuszczenia; Narcyzm czyli
zatrzymanie w rozwoju osobowości podobno jest jedną z cech
wywołujących homoseksualizm. Uważa się że narcyzm zaburzający rozwój
osobowości zaburza też rozwój seksualności...podobno każdy homo to
narcyz, gdyż tak bardzo kocha siebie, że potrzebuje partnera jemu
podobnego...tak więc w kk seksualność nie ma jak dojrzeć , tak samo
osobowość zatrzymuje się w narcyźmie. Tym samym dla homo najlepszy
jest kościół jako towarzystwo męskie, bo narcystyczne i
homoseksualne...a Ikselcia to narcyz...co sądzisz vonBraun o tej
koncepcji???