[...]
> > A jeśli napięcie jest nierozerwalnie związane z umiejętnością myślenia?
> >
> Chyba bardziej z potrzebą rozładowania tego napięcia? ;-) Kwestią gustu
> (IMO) jest czy ktoś wykorzysta jego energię na poszukiwanie odpowiedzi i
> utrzymywanie twórczego stanu niepewności czy też na sprytny unik dla
> "świętego spokoju", a de gustibus non est disputandum...

Przecież jedno z drugiego wynika, nie przeczy. Myślenie rodzi wątpliwości i
napięcie, jest więc potrzeba jego redukcji. I nie zawsze widzę łatwą drogę
twórczego wykorzystania napięcia, bywa ono paraliżujące (kwestia odporności
psychicznej).